Sleepover, creperia en verhalen de mi casa!

¡ Lieve buenas y buenos!

Om maar meteen met de deur in de huis te vallen: ik word helemaal gek van het geboor van de bovenburen. Bovendien is het geluid harder in mijn kamer dan in welke andere kamer dan ook en heb ik het idee het slechts 5 centimeter van mijn oor plaatsvindt. Elke keer als er even een stilte valt, denk ik elke keer weer ‘’ oooh, laat het nu alsjeblieft opgehouden zijn’’. Ik heb vannacht ook slecht geslapen, dus dan ligt de irritatiedrempel sowieso is lager. ;) Dus ben ik maar lekker mijn blog aan het schrijven in de eetkamer, waar Han naast me haar huiswerk maakt.

Vrijdag hebben we een heuse sleepover gehouden in het appartement (van Soph). Voor iedereen voelde het weer een beetje alsof we 12 jaar waren, maar desniettemin keek iedereen er erg naar uit. Ik had mijn gastmoeder maar even van te voren verteld dat ik er ’s nachts niet zou zijn, voordat ze zich ongerust zou maken en voordat ik de volgende dag allemaal rare vragen toegeworpen zou krijgen. Met mijn waterkoker, dropjes en films ging ik ernaartoe om vervolgens alle matrassen te verslepen. ‘Het logeerpartijtje’ had alleen niks weg van zijn normale soort: Jorien ‘moest nog even de was doen’, we hebben niet-meisjesachtige onderwerpen besproken zoals boksen en de voordelen van een Apple computer en na maar één film te hebben gekeken waren we allemaal te moe om nog lekker na te kletsen. Toch was het heel gezellig en heb ik wel – helaas, zoals een echte sleepover – slecht geslapen, omdat je toch altijd net wat minder lekker slaapt in een andere omgeving. En natuurlijk moest ik ook nog een keer extra naar de WC (wat een fijne gewoonte toch!), waar ik geloof ik alleen Jorien mee heb wakker gemaakt! ;)

De volgende dag hebben we gezellig samen ontbeten en ’s middags zijn we iets gaan drinken op Plaza Mayor. Want – houdt je vast – het was zonnig! Ik kon er gewoon zonder jas zitten, waardoor eindelijk mijn temperatuurweergave een beetje klopt haha. ’s Avonds zou ik weer terug naar het appartement gaan om daar samen sangria te maken (volgens het recept dat andere Soph en ik ooit hebben proberen na te bootsen), toen mijn huisgenootjes opeens vroegen om samen nog even iets lekkers te gaan eten. En ons kent ons, dus ik ging maar al te graag mee! Het plan was om cheesecake te eten, maar de serveerster was zo onvriendelijk dat we zijn opgestapt. Dat vind ik het wel het jammere aan Salamanca / Spanje: men gaat er meteen van uit dat je geen Spaans spreekt. En uit trots of angst (omdat zij geen andere taal spreken) behandelen ze je dan anders. En toen zag Meghan opeens een crêperie, waar we – natuurlijk – allemaal een chocolade crêpe hebben gegeten (afgezien van het feit dat we allemaal al hadden avondgegeten ;) ). Na de deal te hebben gemaakt dat dit onze nieuwe ‘place to be’ is, ben ik doorgelopen naar ‘ het Nederlandse appartement’. Daar hebben we iets gedronken en naar muziek geluisterd (‘’ Ja, An houdt toch wel van hele andere muziek dan je zou denken, hé? ‘’) en toen zijn we voor het eerst naar de ‘Spaanse uitgaansstraat geweest’. Wat super gaaf! Ik vind de sfeer veel leuker als er niet alleen maar buitenlanders zijn en vieze oude mannetjes die willen profiteren van hen. We zijn wel helemaal los gegaan in een leuke bar Spirit, maar ik was volgens mij de enige die echt enthousiast was (hier miste ik Pielemoos en Veer wel even!) , want iedereen wou terug naar de Gatsby. Daar kwamen we de rest van de groep tegen en wat waren die dronken! Na de avond te hebben afgesloten in de snackbar (zoals het hoort haha), zijn we lekker naar huis gegaan.

Zondag heb ik echt een heerlijke ‘niets dag’ gehouden. In de ochtend een wandeling gemaakt met Han (want in Salamanca valt nog zoveel te ontdekken!) en daarna lekker geskypt met thuis, waarbij oma voor de tweede keer kennismaakte met dit fenomeen. Volgens mij blijft het voor haar onbegrijpelijk, want na 2 minuten was het gesprek alweer afgelopen. Ook had ze kennelijk gevraagd ‘op welke zender we de tv aan moesten zetten om Anne te kunnen zien’, wat me doet vrezen voor mijn toekomst. Ik ben volgens mij nu al niet van deze tijd, laat staan als ik een oma ben! Daarnaast bleek Han de dag ervoor een leuke jongen te hebben ontmoet, waar ze een date mee had! Echt super leuk voor der en ik was natuurlijk de eerste die haar wou uithoren.

Vandaag was het niveau in de klas zo laag dat een van mijn klasgenootjes vroeg ‘’ Ooooh, moet ik nú nadenken?’’. Daarnaast liet Juan weten dat we gingen eten door via mijn lamp, die inmiddels tot ‘’Flexivo’’ is omgedoopt, te spreken. Hij was zo met mijn lamp aan het klungelen, dat ik vreesde dat mijn geliefde Flexivo het niet zou overleven. Maar gelukkig, hij is nog steeds het licht in mijn leven! Ook hebben mijn gastouders vandaag 1.5 uur lang verhalen opgehaald van alle studenten, die hier geweest zijn. Ze doen dit namelijk al 18 jaar, wat heel veel geschiedenis betekent! Zo hebben ze 3 Franse meisjes gehad, die altijd met elkaar wilden douchen in hun bikini, een Amerikaans meisje, dat in slaap was gevallen op de WC, pas wakker werd toen de zaak gesloten was en hierdoor in de krant kwam te staan, en een ander Amerikaans meisje, dat alleen ’s nachts een kerkhof had bezocht om daar vervolgens te filmen, waarbij ze ook nog eens de storm- en regenachtigste nacht had uitgekozen! Daarmee vergeleken ben ik nog best normaal! ;)

Ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie en dat jullie al deze verhalen niet al te oersaai vinden haha!

Veel liefs en muchos besos,

Anne

Ps. Ik heb Siran al zo vaak de betekenis van het werkwoord ''lamentar'' gevraagd, dat we er vandaag tijdens de les vooral daar grappen over hebben gemaakt. '' An, ¿ Qué significa ''lamentar''? '' Ooh, querría preguntar lo mismo, qué raro, no tengo ni idea.''