Heerlijke maand thuis en eerste weekje weer terug!

Lieve chicos y chicas!
Het is echt alweer bijna 2 maanden geleden dat ik iets geschreven heb! ¡ Qué mal! Alleen zoals jullie vast allemaal wel weten ben ik voor een maand in NL geweest, wat het dan al wat minder erg maakt!;) Ik had daarvoor ook echt veel last van heimwee, wat enthusiast een blog schrijven ook tegen zit. Het rare was ook dat iedereen eerder jaloers was op het feit dat ik eerder naar huis ging dan blij te zijn dat ze nog in Spanje zaten. Ik ben zelf ook wel tot de conclusie gekomen, dat een tussenjaar in een ander land een super mooie kans is om veel te leren, maar echt niet altijd even leuk is. Voordat ik ging, zei iedereen ook van ‘’dit gaat hét jaar worden voor jou’’. Ik heb het erg naar me zin, maar ik vind het zeker niet leuker dan de jaren op de (middelbare) school. Maar nu kijk ik er ook iets anders tegen aan, omdat ik thuis echt weer een beetje mijn ‘’batterij heb opgeladen’’ en weer veel meer moed heb om er tegen aan te gaan. Daarnaast is trouwens het rare aan een blog schrijven, dat je geen negatieve dingen kan noemen. Je kunt niet zeggen: ‘’ik had dit huisgenootje en die deed dit, dit en dit, wat echt super vervelend is!’’ of ‘’ja diegene mocht ik echt minder’’, want je weet niet wie het leest. Dus geeft het wel een beetje vertekend beeld van de gehele ervaring, maar goed dat is vast ook leuker voor mezelf als ik het later teruglees! ;) En jullie horen het gewoon wél via mij in real life! Ik ben dus van 2 December tot 2 Januari in Nederland geweest en heb daar echt de tijd van mijn leven gehad! De school liet namelijk op het laatste moment weten dat we vóór onze twee weken vakantie nog een week vrij hadden, waartussen ik 1 week les had. Eerst was het plan om met Soph naar Istanbul te gaan, maar mam en pap vonden dit toch een minder geslaagd (gevaarlijk) idee, wat ik achteraf ook goed begrijp. Mam stelde meteen voor om terug te komen naar Nederland voor een maand, want ik eerst afwees (iedereen weet dat ik moeilijk meteen ‘’ja’’ kan zeggen bij spontane ideeën), maar na erover nagedacht te hebben, wou ik niets liever. Alleen ik moest alles heel snel doen: cadeautjes kopen, leren voor mijn B1 test (die ik trouwens heb gehaald :D), koffers pakken ,van iedereen afscheid , de bus omboeken en vooral mijn kamer opruimen (dit is dus ook een van mijn goede nieuwe voornemens)! Op mijn laatste avond zouden we met zijn allen uit eten gaan en daarna uitgaan, maar ik was zo gestrest dat ik ziek was. En niet een beetje ook, want ik heb 13 uur geslapen (het getal zegt het al ;) ) met koorts. Ik had alleen niks tegen mam verteld, omdat ik wist dat ze anders de vlucht misschien zou omboeken en ik wou zo graag terug! En de volgende ochtend belde ze en toen ik vertelde dat ik ziek was, was het eerste dat ze ook vroeg ‘’Wil je dat ik de vlucht verander?’’ haha. Na tevergeefs een gesprek te hebben proberen aan te knoppen met de taxichauffeur, 2.5 uur naast een alcoholist te hebben gezeten (hij heeft 4 biertjes gedronken gedurende de reis en daarvoor rook je de alcohol al op een meter afstand), die telkens als ik bijna in slaap was gevallen me liefdevol wakker maakte met uitspraken als ‘’KIJK!’’ en 5 personen te hebben gevraagd waar ik precies moest zijn op het vliegveld, ben ik thuisgekomen! In het vliegtuig heb ik een aardige Spaanse man ontmoet, die toevallig naar Nijmegen moest, die mam en ik hebben meegenomen.

En het lekker thuis zijn voelde zo heerlijk: tv kijken met ML, met z’n allen avondeten en lekker veel kletsen, Nederlandse (wat in dit geval gelijk is aan: lekkere) boterhammen, mijn vriendinnetjes weer kunnen bellen en zien! In de eerste twee weken heb ik vooral universiteiten bezocht. Zo ben ik eerst met Antoine in Nijmegen met Bedrijfskunde meegelopen, daarna met Eelco in Twente met Technische bedrijfskunde en ‘’gewone’’ bedrijfskunde, daarna met Veer (en ook een beetje met pielie ;)) in Groningen met International Business & Management en tot slot met Viek weer in Nijmegen met Geneeskunde. Allemaal echt super interessant en ook nodig om een goede beslissing te kunnen maken (voor mij althans, want ik kan maar niet de knoop door hakken). Voor de rest ben ik naar gala geweest, waar veel oud-leerlingen waren (super leuk!), naar het gezellige feestje van Veer en de reünie van mijn oude jaargang. Ik heb alleen Sinterklaas gemist, omdat ik nog steeds te ziek was en een beetje emotioneel instabiel (van het minste en geringste raakte ik al upset). Wel heb ik lekker Kerst met de familie gevierd, wat we ook lekker bij oma hebben gevierd en dat maakte het gemis van Sinterklaas wel goed. Ook ben al vrij snel terug gegaan naar DC om daar myrth, Hil, Bert (ja de bijnaam is aanstekelijk), Lau, Yon en Britt weer te zien. Zo graag om daar weer terug te zijn, maar ook heel vertrouwd. Daarnaast ben ik super goed het Nieuwe jaar ingegaan doordat we eerst als gezin naar opa en Irene zijn gegaan in de ochtend (en daar natuurlijk hebben gebridged: je kunt trots op me zijn sannie!), daarna heerlijk hebben gegeten en het ‘00.00 moment’, die we tevens hebben gemist omdat de klok achterliep, hebben gevierd met de Roosjes en daarna ben uit geweest met Veer, Piel, Pim en Lautje. Kortom beter kan je het Nieuwe Jaar niet beginnen! Daarnaast heb ik ook Anko, Annie, Annika en Marijke weer gezien, wat allemaal heel gezellig was. Ik heb alleen nog steeds niet met iedereen iets kunnen afspreken, maar dat komt nog wel, want 5.5 maand is sneller om dan je denkt (hoop ik, want dat betekent dat ik en jullie het leuk hebben :) ). Tot slot ben ik twee daagjes Soph, die alweer een tijdje in NL was, komen opzoeken in Amsterdam, waarbij ik de tweede dag helaas last kreeg van mijn astma. Maar wat voelde ik me cool om niet als toerist daar gewoon rond te fietsen en wat is onze hoofdstad toch mooi! Ook heb ik een Salamanca reünie gehad in Utrecht, waarbij alleen ene Soph en ik terug zouden gaan.

Maar wat ik het meest had gemist en nu ook weer het meest mis is om lekker thuis met ML, mam en pap te zijn. Als ik thuis ben, heb ik veel meer het gevoel alsof ik de hele wereld aan kan en voel ik me nooit eenzaam ook al ben ik alleen thuis. Ik heb dit gevoel alleen wel vastgehouden en mee terug genomen naar Salamanca. Want ik heb voor deze grote vakantie veel te veel gedaan, maar dat was meer, omdat ik me thuis toch eenzaam voelde en niets wou missen. Maar dan geniet je veel minder, omdat je steeds moe bent en leer je bovendien ook minder.

Ik zit nu alweer 3 daagjes hier en het gaat goed! Ik ga dadelijk lekker skypen met ML en daarna ga ik naar een optocht van de 3 Koningen, wat hier net zo groots wordt gevierd als bij ons Sinterklaas. Alle jonge kinderen geloven hier dus ook in, wat vast een magische sfeer moet geven aan de avond. Zelfs de winkels zijn vanavond tot TWAALF uur open, zodat mensen hun cadeautjes voor morgen nog kunnen kopen. Want je kent de mentaliteit in Spanje altijd ‘’mañana, mañana’’. Sommige mensen zijn ook teruggekomen: Soph, Jorien, Simon, Mía (een heel aardig Chinees meisje, waarbij ik altijd in de klas zit), Hannah en Misaki. Met Simon zat ik trouwens in het vliegtuig, wat ik helemaal niet verwacht had. Hij bleef alleen een paar dagen in Madrid, dus ik zat niet bij hem in de bus. Wij zijn wel samen één uur op zoek geweest naar onze koffers, omdat aeropuerto Madrid een groot doolhof is! Gelukkig heeft hij mij gewezen waar de bussen waren, want ik had het anders nooit gevonden (arme Pielie, hoe heb jij die ooit gevonden?!). Voor de rest zijn er nog niet veel mensen in de school en komen ze pas volgende week. Wel zijn er 2 nieuwe Nederlandse meisjes, die volgens mij ook heel aardig zijn. Eentje had ook bijna Psychologie gestudeerd, dus ik denk dat ik met haar wel goed kan praten haha! Bovendien woon ik nu met Hannah: yeaaah! Dat is een Duits meisje dat ik al kende en ze is heel aardig. Ze heeft ook veel slaap nodig en tijd voor haarzelf, wat echt prima matcht. Ze zou hier eigenlijk maar voor een week wonen, want ze woont eigenlijk in een residentie, maar aangezien deze nog gesloten is deze week, zit ze nu bij mij in het gastgezin. Ze bleek het alleen zo leuk te vinden, dat ze haar gehele resterende tijd blijft: tot begin Maart! Echt een fijn vooruitzicht. Voor de rest praat ik nu heel veel meer Spaans dan eerst: de klassen zijn klein, tijdens de lunch zijn er minder mensen, met Hannah praat ik altijd Spaans en met vele anderen hier ook. Gister ben ik naar Soph’s huis gegaan en heb daar haar Italiaanse en Braziliaanse huisgenootjes ontmoet. Ze zijn beide super en hebben 3 uur aan de keukentafel zitten praten (in het Spaans uiteraard). Morgen ben ik ook uitgenodigd voor la cena, die het Braziliaanse huisgenootje gaat maken. Ik ben benieuwd! Ik ben heel vaak bij Soph thuis en haar gastmoeder kent me dan ook wel goed. En ik wist niet dat ze me zo aardig vindt, want kennelijk zegt ze vaak hoe aardig ik ben en toen ik daar binnen kwam zei de Italiaanse ook ''oooh de beroemde Anne, de beroemde Anne'': ik voel me daar zo thuis! Bovendien verhuist Soph dit weekend in het appartement van Jorien, wat echt 10 stappen van mijn huis vandaan is: ook een leuk vooruitzicht! En wetend dat pap, mam en ML me komen opzoeken de 18de Februari ga ik die tijd vast goed doorkomen, ondertussen veel blogs schrijvend! Ik hoop ook dat alles goed is met jullie! Ik mis jullie allemaal!

Veel liefs en muchos besos,

Anne