B2, nieuwe Amerikaanse huisgenootjes en el tiempo!

Lieve Chicas y Chicos,

Ik heb beloofd vaker mijn blog bij te houden en bij deze doe ik hier een poging toe!;) Hoe gaat het met jullie allemaal? Zijn jullie weer aan vakantie toe en is het weer ook zo slecht in NL?!

Ik heb dus gekeken naar wat het probleem zou zijn van de verkeerde temperatuur weergave. Nu geeft die namelijk aan dat het 27 graden is, terwijl het vanochtend – VIER graden was. Maar mijn blog geeft dus aan dat ik in Salamanca, Argentina zit en niet Salamanca, Spanje. Wat ik overigens helemaal niet erg zou vinden, vooral niet als je naar het weer kijkt! En voor de rest heb ik mijn bloggen een beetje teruggelezen en viel me op hoe vaak ik een uitroepteken gebruik. Echt het zou verboden moeten worden: nu lijkt het net alsof ik als mega blijhoofd achter mijn laptopje zit, maar dat valt best mee. ;)

Vorige week zat ik dus in C1, wat net iets te hoog gegrepen was voor ons oudje klasje. Maar aangezien er niet genoeg mensen waren om een aparte C1 en B2 te maken, waren we allemaal samen gestopt. Deze week is dat gelukkig weer veranderd en zit ik nu in B1: ¡ mucho mejor! In mijn klas zitten nu 2 Brazilianen, 1 Chinese jongen, Hannah (die Duits is), Sirannie, die weer net terug is gekomen (jeeh!) en Armeens is maar haar hele leven in Rusland heeft gewoond, een Russisch meisje en Sophje. Nu is de vraag ‘hoe is het in jullie land?’ veel interessanter dan als de klas voor 75% gevuld is met Nederlanders.

Maar wat zijn er weer veel Nederlanders bijgekomen! Soph woont nu samen met 5 andere Nederlandse meisjes, waar ze iets minder blij mee is omdat ze had gehoopt op een internationaal huis, en dat zijn ze nog lang niet allemaal. Ik denk dat we nu met zo’n 40 man op school zijn, waarvan minstens de helft Nederlands: hoe doen we het toch als zo’n klein landje?

Voor Spaans moet ik nu ook veel harder werken dan hiervoor: eerst hoefde ik namelijk bijna niks te doen na school. Maar nu moeten we elke dag een artikel voorbereiden, tekst schrijven, oefenen maken, teksten lezen en elke week een presentatie geven. Haha je leest het goed: ik en elke week presenteren! Spanje is alleen echt super goed voor mijn presentatie angst, want 2 van de 3 klassen bestaan uit met elkaar discussiëren. En aangezien ik en wel van praten houd en ik er ook nog iets van leer (hihi ik blijf hetzelfde ;)), heb ik mezelf al grotendeels over de angst heen gezet. Dat betekent goed nieuws voor jullie armen in de toekomst, omdat ik ze niet meer als stressbal hoef te gebruiken! ;)

En dan de 2 nieuwe Amerikaanse meisjes: wat een verademing! Ze zijn heel aardig, maar maken ook heel weinig lawaai. Ik heb Maria namelijk zo vaak gesmeekt of ze niet in de kamer naast mij, maar in de kamer daar weer naast worden worden geplaatst. Maria zei alleen dat er in Februari 3 Italianen komen en dat je dan zelfs nog beter Amerikanen naast je kan hebben slapen. Maar Meghan en Patricia zijn zo lekker rustig! Ze skypen van 9 tot 11 in plaats van dat ze beginnen om 3 uur en praten op fluistertoon. Meghan komt uit de staat New York en Patricia uit Texas. Patricia heeft veel Mexicaanse vrienden en spreekt daardoor al echt een woordje Spaans, waardoor de voertaal vaak gewoon nog Spaans blijft. Ook praat ze grappig met zo’n leuk accent (ook al valt het mee): ‘’ I aaalready like you, girlfriend!’’ haha.

De afgelopen week heb ik iets gedronken met Hannah, Patricia en Meghan, waarbij we het over wat meer serieuze zaken hebben gehad als ‘de Amerikaanse regering, de crisis, homoseksualiteit en dat iedereen maar steeds met zijn mobiel zit’. Ook heb ik met Han deze afgelopen 2 weken al 3 drie films gekeken in het Spaans, terwijl ik er maar 6 heb meegenomen (ooh ooh haha). Eergister hebben Soph, Siran en ik tosti’s gebakken, wat weer echt als oud en vertrouwd voelde. Siran en ik hebben een beetje dezelfde rare humor en hadden het erover dat het niet uitmaakt als iemand je achtervolgt als diegene goede koekjes kan bakken. Nou daarover hebben we denk ik zo’n 100 gelijksoortige grapjes gemaakt. ;). En gister heb ik samen met Soph lekker boterhammetjes met kaas gegeten (wat anders haha) en – oh jongens – ik heb gewoon 8 boterhammen gegeten! Ik heb dus dringend tips nodig van ‘hoe ga ik niet 20 kilo aankomen in Spanje’. Oma had kennelijk al liefdevol aan mijn familie laten weten dat ik voor de Kerstvakantie toch al echt was aangekomen (wat ze achteraf wel lief bedoelde, want ik was juist afgevallen vond ze omdat ik met mijn examens zo hard had geleerd), dat ik dat niet nog een keertje wil!

Voor de rest heb ik het Nederlandse les geven opgegeven: ik wil gewoon iets meer tijd stoppen in Spaans leren. Voor de rest ga ik wel door met bijles geven aan het Spaanse jongentje genaamd Julian in Engels. Waarschijnlijk ga ik ook een intercambio doen met de zoon van de baas van de school, wat inhoudt dat we eerst een halfuur Spaans spreken en daarna een halfuur Engels (of andersom).

Daarnaast ga ik dit weekend met Jorien, Han en Shari, een heel aardig Nederlands meisje dat helaas maar een maand blijft, naar Segovia! Dat is een van de stadje dichtbij (2,5 uur rijden met de bus) en men zegt dat het er heel mooi is. Dus ik ben benieuwd!

Tot slot was de feestdag ‘los Reyos Magos’ echt een gaaf spektakel. Jong en oud kwamen naar Plaza Mayor, waar een optocht werd gehouden met 3 Koningen in wagens versierd met lichtjes. Het is echt een beetje vergelijkbaar met Sinterklaas: alle kinderen wachten in spanning af (eentje achter ons moest zelfs bijna huilen van de spanning: zo schattig) en zitten op hun vaders schouders, terwijl de hulpjes van de Koningen snoepgoed gooiden. Sommige mensen waren zo gierig – hiervan hadden we trouwens al gehoord, maar konden we gewoon niet geloven – dat ze deze snoepjes opvingen met omgeklapte paraplu’s. En dan zeggen mensen iets over ons Nederlanders haha!

Ik moet nog wat huiswerk maken en daarna bijles gaan geven, dus ik stop er weer eventjes mee. Ik hoop dat alles goed gaat met jullie en vind het heel erg lief dat jullie mijn (volgens mij soms best langdradige) verhalen blijven lezen!

Veel liefs y muchos besos,

Anne, ook wel bekend als ‘’ James Bond’’

Ps. Ik heb echt een nieuwe verslaving: Spaans spreken! Ik vind het zo leuk: het is echt hoe beter je het kan, hoe leuker het wordt. Alleen, volgens mijn gastmoeder ben ik achteruit gegaan en mijn docenten vragen ‘ Oooh Anne, ¿ Qué pasa?, maar daardoor laat ik me niet van de wijs brengen, hoor (ik ga gewoon net zolang door totdat ze de moed echt helemaal opgeven haha!).