Partido de fútbol, VIP en afscheid Joor en Shaar!

¡ Lieve queridas y queridos!

Het geboor thuis was al niet zo’n succesnummer, maar toen ik naar school ging en ze daar ook bezig waren met een verbouwing, vroeg ik me echt waar het was fout gegaan. Gelukkig is zowel thuis als school nu boor-vrij, maar helaas ook Joor en Shaar vrij.
Jorien is namelijk deze vrijdag (vroeg!) naar huis gegaan, waardoor er donderdagavond natuurlijk een afscheidsfeestje op de planning stond.

Normaal gesproken gaan we altijd met elkaar uiteten (hoe origineel, wel telkens in een ander restaurantje, wat ook steeds meer een uitdaging wordt om die te vinden ;) ), maar omdat Jorien haar laatste boksles (!) had ( ook echt iets voor mij trouwens ;) ), werd het een huisfeest. Zij wonen in een appartement, waardoor dat ‘minder’ een probleem is, ook al hangt er een levensgrote brief met ‘’ ¡ No fiestas en la casa!’’. De voorbereidingen gingen lekker op zijn Spaans, want een uur van te voren bleek er nog niks in huis te zijn. Ik mocht als VIP (lees: hulpje ;) ) eerder komen, dus ben met Jorien nog even snel naar de supermarkt, de enige die om kwart voor 10 nog geopend was, gehold. Na de chips en de vruchtensapjes ( ‘’de drank nemen ze zelfs maar mee, hoor!’’ ) te hebben ingeslagen, bleken we het WC papier vergeten te zijn. Gelukkig had Shari nog wat roze Hello Kitty zakdoekjes liggen, waar ik natuurlijk een mooie foto van heb gemaakt.

Het feest zelf was zeker ook geslaagd en zijn op gegeven moment de stad in gegaan. Er waren zo’n 20 man, die een beetje bestaat uit 2 groepen. Jorien is eigenlijk altijd de ‘’link’’ geweest tussen deze twee, dus ik ben benieuwd hoe het zal zijn in de toekomst. In de stad had ik ook weer zo’n goede blunder, want er Aziatische vriend van Misaki vroeg mij ‘’¿ Cómo te llamas?’’ (Hoe heet je?). Ik verstond alleen ‘’ ¿ Eres de Corea? ( Kom van je van Korea?)’’, waarop ik dus antwoordde ‘’¡ No, no, no soy de Corea!’’. En die jongen moest heel hard lachen, wat ik goed kan begrijpen aangezien ik echt geheel niet Aziatisch lijk. ;) Het was wel heel gaaf om een keer in zo’n grote groep uit te gaan en ik heb ook barretjes gezien waar ik nog nooit geweest was. Ik ben daarna nog even een lekker kopje thee in het appartement komen drinken – als echte oma’s! -, want het uitstellen van afscheid nemen is heel verleidelijk. Maar het ging al beter met een afscheidsbrief, waarom ze ons vooral niet gaat missen ( ‘’Soph, brengt je het slechte pad op, want zij smokkelt zomaar een of andere man in het huis, die ze vervolgens gevangen houdt voor een hele week. ‘’ en ‘’ Zimon, gunt je geen geluk, omdat hij de vogelpoep op zijn hoofd laat vallen in plaats van op het jouwe, maar je vervolgens wel goed genoeg bent om te helpen schoonmaken’’ haha).

De volgende dag zijn de meesten – slechte zaak – niet naar school geweest (waaronder ik!). We hadden de leraren al gewaarschuwd dat het afscheidsfeest van Jorien eraan zat te komen. De mentaliteit is hier alleen zo anders, want hier zeggen de leraren ‘’oh, maakt voor een keertje niks uit joh, je moet ook van het leven genieten!’’. Het loont vaak zelfs niet om vrijdag wel naar school te komen, omdat veel mensen niet komen en daarom ook niet veel kunnen doen. De dag ervoor hadden we het trouwens over tradities, die wij als huidige generatie in tact houden, en toen besefte ik me pas hoe weinig wij dat doen! Wat een beetje jammer is als de groep uit 3 Nederlanders en 1 Chinees bestaat en de vraag is ‘’Hoe is het in jouw land?’’. Dus laten we lekker veel tradities behouden, zodat de volgende Nederlanders die naar Spanje gaan lekker veel te vertellen hebben haha. Ik vind het trouwens sowieso een wonder dat we nog niet zijn uitgepraat in de lessen, want we praten elke dag zo’n 3 uur over bepaalde thema’s. Ik heb wel echt respect voor de leraren hier, want stel je voor dat je steeds maar over hetzelfde moet praten. Het is zelfs zo erg dat als we het over iets hebben Consuelo bijvoorbeeld zegt ‘’Nee, zo zit het niet in Nederland’’ of ‘’Je vergeet iets Anne, jullie eten ook iets ongebruikelijks bij de geboorte, iets zoets in de kleur roze of blauw met een soort van gedroogd brood’’. ;)

De volgende dag heb ik eerst met Pielemoos geskypt (gezellig!) en daarna ben ik voor de laatste keer iets met Shaar gaan drinken in een cafeetje, waar we al een keertje waren geweest. Ik had toen gevraagd of ze ook cappuccino decafé hebben – anders is slapen voor mij namelijk een mission impossible ;) – waarop het antwoord ‘’ja, zeker’’ luidde. Vervolgens bestelde ik een sangria, waarop de ober me raar aankeek. Vanaf toen maakte Shaar altijd het grapje ‘’ Hebben jullie ook een decafé, ja? Okee?, dan neem ik die in ieder geval niet!’’. En ’s avonds was het plan om lekker pannenkoeken te gaan eten. Half 10 is alleen een beetje aan de late kant om nog te moeten eten en toen het bord op het fornuis sprong van de warmte, waren we het er over eens: ‘’We gaan lekker naar de Mac Donalds!’’. Echt Spaans dus ;), maar toen onze honger enigszins gestild was, zijn we verder gegaan met pannenkoeken pakken. ’s Avonds hebben we gezellig iets gedronken, waarbij het Shari het allemaal even te veel werd. We hadden namelijk zo de slappe lach, dat Shari volgens zichzelf paars aanliep en zichzelf niet meer onder controle had. Dus zij ze snikkend ‘’Alsjeblieft, alsjeblieft, maak geen grapje meer!’’. In het huis deed de verwarming het niet, dus kwam Shaar bij mij even douchen (het risico nemend dat mijn gastmoeder er niet achter zou komen), zodat ze niet stinkend in de armen van haar geliefde zou vallen bij haar terugkomst in NL! ;)

Vandaag heb ik geleerd en gelezen in het Spaans ( Een sprookje over katten, zeer intellectueel en voor mijn leeftijd!) en ga dadelijk waarschijnlijk iets drinken met een nieuw meisje hier ‘’Maud’’. Soph kende haar al via mailcontact en zij blijft hier ook voor ongeveer vijf maanden. Als het zou klikken, zou dat wel heel leuk zijn! :) Voor de rest ben ik donderdag een voetbalwedstrijd in een Spaanse bar gaan kijken, waarbij de mensen ongeveer net zo erg of erger in het spel opgaan als / dan ik. Ook ben ik een ijsje gaan eten op Plaza Mayor (mijn eerste Yoghurt ijsje), waarbij iedereen zich verbaasde over mijn manier van zitten. Daarnaast was ik zo gedreven om het laatste restje chocolade te pakken te krijgen, dat een gat in de bodem van het bakje het gevolg was. Daarna heb ik Zimon kunnen overtuigen dat hij de volgende keer echt moet vragen om een bakje zonder gat, want anders is het toch wel onpraktisch. Ook ben ik erachter gekomen dat ‘’refunfuñar’’ mopperen in het Spaans betekent. Ik en Pimmie zijn dus niet de enigen die dat 2x fun vinden haha!

Ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie! Ik ga weer een lijstje bijhouden met grappige verhalen, want volgens mij viel de wel in de smaak. ;) Ik kom trouwens waarschijnlijk terug naar NL voor een lang weekend, omdat oma haar 80ste verjaardag heel groots viert. Bovendien kan ik dan waarschijnlijk terug vliegen met Veer, want die komt mij die week ervoor opzoeken (jeeh!). En aangezien het net na mijn 18de verjaardag is, hoop ik dat ik ook een klein feestje mag geven, maar dat horen jullie nog wel!

Veel liefs y muchos besos,

Anne