Liefdesverdriet, economie en de stoel van Han!

¡ Lieve bonitas y bonitos!

Wees gerust, dit keer gaat mijn blog net wat minder emotioneel worden. Na zowel een heuse peptalk te hebben gekregen van Hil als van San ( houdt vol !!!!), bedacht ik me dat mijn vorige blog toch wel erg dramatisch heeft moeten klinken. Nu snappen jullie waarschijnlijk wat beter wat ik bedoel dat ik qua emotionele stabiliteit in een soort achtbaan zit haha. Super lief van jullie berichtjes: ik voel me al een heel stuk beter!

Ik heb wat meer ingezien dat het niet het eind van de wereld is dat Soph weg is en dat ik ook haar weer snel ga zien. Dit weekend heb ik het lekker rustig aangedaan en ben ik echt wat closer geworden met mijn Amerikaanse huisgenootjes. Zaterdagavond hebben we met z’n allen een film gekeken, wat meer kletsen en eten van verschillende landen uit proberen inhield (hey, op deze manier is eten gewoon cultuur verantwoord haha!). Voor Amerikaans zijnde, hebben Megh en Patric echt veel interesse in Europa. Als ik iets geleerd heb is het dat Amerikanen toch wel echt in hun eigen Amerikaanse leventje leven en heel weinig weten van andere landen, culturen en gewoontes (en hier ook niet zo voor openstaan). Ze kunnen bijvoorbeeld ontzettend enthousiast vertellen over hun eigen tradities, maar geduld opbrengen om zelfs maar te doen alsof je luistert naar niet Amerikaanse verhalen gaat te ver. Maar dit is dus niet het geval met deze Amerikaanse meisjes! Ze staan zelfs open om hun land deels te bekritiseren: wauw!

Zondag hebben we allemaal een beetje ‘rond gehangen’ in het huis. Juan vond het fijn niet te hoeven koken en dus hebben we zelf iets ondernomen. Ik ben met Han weer onze gebruikelijke wandeling gaan maken, waar we een ontzettend leuk barretje tegen kwamen. Het was alleen geheel niet in het ‘toeristisch gebied’ en het je moet echt weten waar het zit. Toen wij naar binnen liepen, draaiden dan ook echt alle hoofden om (Han is nog blonder dan ik). Het was zo erg, dat ik het liefst regelrecht me weer om had gedraaid! Het valt soms niet mee om meteen als ‘buitenlander’ en dus ‘niet Spaans sprekend’ bestempeld te worden, maar men komt er al snel achter dat dit niet zo is. Zo heb ik daar heerlijk en GOEDKOOP (0.60 voor een broodje) gegeten! Han en ik zijn naar de rivier gelopen (een gedeelte waar ik nog nooit was geweest), waar een snelwandelaar vrolijk met zijn kont heen en weer wiebelend langs liep (en ja Lau ik moest aan jou denken en daardoor aan Stella ;) ), Han vertelde dat haar 40 jaar oude ex huisgenootje haar had geprobeerd te zoenen met als openingszin ‘’Nu je toch geen vriendje hebt, kunnen we net zo goed zoenen’’ en waar het veel te warm was voor mijn uit 5 lagen bestaande outfit.

’s Middags heb ik lekker geskypt met thuis, waarbij pap mij vertelde dat die door het ijs was gezakt in een overmoedige bui (!) en daarna ben ik met Siran de laatste dingentje van Soph komen ophalen. Daar heb ik even wat gedronken met Siran en Lies, die nog een avond was uitgegaan en daardoor nog gesloopter was dan ik, en daarna heb ik thuis wat gegeten met mijn huisgenootjes. Niemand had honger (behalve ik gheghe) en toen Juan hoorde dat wij in de comendor zaten te eten, kwam hij erbij zitten. We hebben niks gezegd over ‘het overlijden van de zoon’, wat voor hem volgens mij juist wel fijn is. Wel heb ik een uur een discussie gehad met hem over de economie van Spanje, waarbij mijn huisgenootjes er aardig verveeld bij zaten haha.

Gister ben ik iets gaan drinken met Nicolas, dé Braziliaan, en hij heeft een hele andere kant dan ik had gedacht. Hij is namelijk helemaal verliefd geworden op een van mijn vriendinnen hier (een onbereikbare liefde) en wilde daarover graag zijn hart luchten. Nou Brazilianen kunnen flirts zijn, maar als ze dan eenmaal verliefd zijn, zijn ze het goed ook! Nu heb ik beloofd om morgen maar met hem en zijn zus te gaan shoppen om hem een beetje af te leiden. En hij loopt dan wel helemaal naar mijn huis (ook al is het 8 uur ’s avonds en leven alle straten nog), want hij wilt niet dat ik alleen naar huis loop, betaalt hij de drankjes (hoe erg ik ook aandring) en houdt de deur voor me open. Daar kunnen Nederlandse jongens nog iets van leren haha! ’s Avonds heb ik een zelfgemaakte pasta met Lies gegeten; een maaltijd die zij veel te vaak eet, maar waar ik zo’n zin in had!

Oh en ik heb weer ‘’Marivi’’ als lerares. Ze is wel heel erg aardig, maar ik kan me zo erg aan haar ergeren. Ze is echt de 7de van Friends, maar niet grappig genoeg en dus uit de serie geschrapt. Haar manier van lesgeven ( sloom en de hele tijd over andere dingen gaan praten!) haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ze heeft ook een stopwoordje ‘’Woeps!’’ en ze zegt altijd ‘’ Piensas: Woeps!’’ (je denkt: ‘’) en elke keer denk ik weer ‘’nou, dat denk ik in ieder geval níet’’. Ik weet niet wat het is, want normaal gesproken erger ik me niet zó erg aan mensen. Ook kan ze mijn vraag bijna nooit beantwoorden (en ja veer, je weet hoe moeilijk ik kan zijn qua vragen stellen), wat me ook echt irriteert. Ik denk dat ik maar een stressbal ga kopen, want hier is geen arm om in te knijpen. ;)

Ik heb ook nog wat grappige dingetjes
meegemaakt:

• Een Australisch meisje, die Spaans heeft geleerd van haar Argentijnse vriendje, zei de hele tijd “faaah’’ tussen haar zinnen door. In het Zuid-Amerikaans Spaans betekent dit zoiets als ‘’Wat, echt waar?’’, maar ik dacht dat ze de hele tijd ‘’fack!’’ zei, wat ik toch net wat minder gepast vond.

• Patrice, mijn Amerikaanse huisgenootje, heeft de gewoonte om ‘’What did you do and WITH WHO?’’ te zeggen, in plaats van ‘’Sorry, ik heb je niet verstaan, wat zei je?’’. Wat soms best grappige situaties oplevert.

• Soph zei op onze één na laatste avond uit ‘’ An, maak je klaar, maar niet te mooi, want ik wil je niet delen vanavond’’ haha. Waarop ze daarna tegen Lisanne zei – na even naar huis te zijn gegaan - ‘’Anne heeft ongeveer 15 minuten nodig om klaar te komen’’.

• Ik ben volgens mij de enige 17 jarige, die graag een hevige discussie aangaat met haar gastvader om de economie (een gevoelig onderwerp) in een taal waarin je je minder goed kunt uitdrukken, omringd door huisgenootjes die er niks aan vinden en worstelend met de Spaanse mentaliteit. Dat laatste luidt hier namelijk ‘’Zo hard en veel mogelijk praten en zo weinig mogelijk luisteren’’.

• Na Soph te hebben uitgezwaaid, zag ik er volgens mij niet geheel tip top uit. Zo slecht zelfs, dat mijn taxirit de meest goedkoopste ooit werd. En dat zelfs zonder mijn gewoonte om een praatje aan te knopen met de taxichauffeur! (Ik ben namelijk overtuigd van het idee dat als hij weet dat ik Spaans spreek en hier woon, hij niet (veel) omrijdt).

• Han heeft voor haar verjaardag: ‘’Houdt jullie vast’’ een stoel gekregen! Die heeft haar vader haar opgestuurd hihi. Het is er eentje met een Spaanse versiering en die je in elkaar kunt vouwen. Het terugsturen naar Duistland kost alleen 50 euro en dus zit Han de hele tijd opgescheept met dat ding in haar te kleine kamertje. En Han: ‘’Elk jaar geeft die me gewoon een boek, gewoon een BOEK, maar dit jaar stuurt die me een stoel, hoe komt die erop?!’’ haha.

• Het is zo leuk om de verschillende mensen in mijn klas te observeren (klinkt een beetje stalkerig, I know ;) ). Maar als de lerares bijvoorbeeld zegt ‘’Ik wil dat jullie samenwerken’’, zie je de Chinese mensen een beetje ongemakkelijk in hun stoel heen en weer schuiven, terwijl Nicolas flirterig een kusgebaar maakt naar haar. Wat is het toch een wereld van verschil!

Het is weer veel later geworden, dan ik had gewild, dus ik ga maar snel douchen en daarna mijn bedje in! Hebben jullie misschien nog leuke ideeën om hier te doen? Iets als: maak een dansje met een oud mannetje, om de sleur een beetje te verbreken? (Haha liever niet zo’n opdracht by the way ;) ). Ik mis jullie allemaal en denk aan jullie, maar heb hier ook een super tijd!

Veel liefs y muchos besos,

Anne