Spaanse jongens, el gripe y San Valentin!

Lieve reinas y reys*,

*Koningen en koningen: dit zeggen ze hier dus serieus tegen elkaar! ;)

Velen van jullie vragen me telkens hoe de Spaanse jongens zijn. En ik kan jullie vertellen dat ik vooral ervaring heb opgedaan met niet leuke jongens. Dit komt omdat ik altijd naar de verkeerde plaatsen ga. Als we uitgaan (de enige manier, waarop je ze tegen kunt komen, omdat op een Spaanse talenschool er natuurlijk 0 echte Spanjaarden rondlopen, of het moeten wel hele trieste gevallen zijn ;) ), gaan we namelijk meestal naar de hotspots voor extranjeros (buitenlanders). Daar bevinden zich vervolgens de meest kansloze gevallen (50 jarigen zijn geen uitzondering), die hopen een buitenlandse te vinden ‘die ze makkelijk kunnen scoren (hihi en Lau ik zou hier ook een ander woord kunnen plaatsen)’. Van dit soort slag mannen heb ik in ieder geval geleerd welke versieringspogingen bij mezelf en vriendinnen geen zin hebben:


• Direct aan een meisje vragen ‘ Hola, qué tal, do you want to make out?

• Telkens je voet onder de voet van het meisje plaatsen, zodat deze zich omdraait om zich te verschuldigen. De eerste keer is alles namelijk nog leuk en aardig, maar nadat je al 3 keer te hebben omgedraaid, begin je toch wat geïrriteerder te raken.

• Zó dronken zijn, dat je als meisje geen idee hebt welke taal je precies spreekt. Ook de functie als steunpilaar is net wat minder charmerend.

• Als het bij de ene vriendin niet is gelukt, rustig doorgaan naar de volgende.

• Op facebook snel even de naam van het meisje opzoeken, om vervolgens te kunnen vragen ‘’Hey, María (bijvoorbeeld), hoe gaat het?’’. Het is vooral minder een succes als je hem eerst ziet zoeken en daarna ook nog eens de naam van het verkeerde meisje hoort zeggen.

• Zeggen tegen een meisje dat ze toch wel echt speciaal is, terwijl je ondertussen met veel andere meisjes zoent. Dan maakt je stelling toch net iets minder geloofwaardig ….

• Er is hier serieus een Argentijn, die zo vaak de nummers van meisjes vraagt / vroeg en hiermee op date ging, dat twee vriendinnen van mij (die toen tevens samenwoonden) op diezelfde jongen een oogje hadden. Toen ze hier achter kwamen, hebben ze hem hiermee geconfronteerd tijdens een avondje stappen, waarop hij dacht wel ‘moves’ te kunnen maken bij ze allebei tegelijk.

• De vraag: ‘’Hey, ben je al 18?’’, wat vaak geen al te goed teken is (dit betekent namelijk waarschijnlijk dat die zo oud is als je vader ….).

• In het haar bijten als het meisje blond haar heeft, werpt vaak ook geen vruchten af.

• Juichend op je knieën vallen als je hoort dat het meisje uit Nederland komt: ‘’Amsterdam, druuuuuugs!’’.

Bovendien heb ik vannacht mijn derde koortsnacht gehad in Salamanca, wat er volgens mij net zoveel zijn als in mijn hele leven in Nederland. Volgens mij neemt iedereen het virus mee uit zijn of haar land, waardoor het besmettingsgevaar in ieder geval lekker hoog ligt! In mijn klas is zeker de helft of ziek aan het worden of ziek of herstellende van het ziek zijn. Maar één voordeel: waarschijnlijk wordt mijn immuunsysteem hier wel beter van!

Vandaag is het Valentijnsdag en als huisgenootjes hebben we een bosje nepbloemen en een kaartje aan onze gastmoeder gegeven. Toen de zus van Juan vroeg waar we de bloemen vandaan hadden, hebben we maar niet gezegd dat ze van het goedkope Chinese winkeltje van om de hoek komen ;) . In Amerika is Valentijn echt veel belangrijker en zo heb ik ook een heel lief kaartje van mijn huisgenootje gekregen. Dat ga ik ook maar invoeren in Nederland, ook al weet dat ik dat het commercieel is en dat het belangrijk is elke dag van het jaar lief te hebben. ;) Morgen is Lottie jarig en dat zal de eerste keer zijn dat ik er niet bij ben! Dat vind ik eigenlijk nog moeilijker dan dat velen van jullie niet bij mijn verjaardag zullen zijn. Maar toch: wooeehoee ik word bijna achttien! Een lange tijd vond ik het niet zo leuk om hier 18 te worden, vooral omdat je niet weet wie er dan allemaal bij je verjaardag zijn (lees: of je wel vrienden hebt op dat moment in Salamanca en zo niet je verjaardag in je eentje hoeft te vieren ;) ). Maar nu vind ik het wel een gaaf idee om hier volwassen te worden, omdat deze hele ervaring me nu ook al veel volwassener heeft gemaakt!

Nu ga ik maar even mijn kamer opruimen (het is vaak zo’n ramp: en Maria blijft maar herhalen ‘’ En je moeder zei nog wel dat je altijd alles opruimt’’ ;) ) en daarna naar bed (want voel me nog steeds niet lekker). Donderdag is mijn examen van C1 al en ik zie er erg tegenop. Zelfs al zou ik het halen, ik begrijp nog steeds lang niet alles van de stof. Ik heb gewoon teveel van zowel B2 als C1 gemist of gewoon een slechte lerares gehad. Dat wordt veel zelf studeren wil ik er iets van snappen! Ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie en ik zal jullie nog meer een beetje meer missen op mijn verjaardag, maar ik kom alweer snel naar Holanda!

Veel liefs en muchos besos,

Anne

Ps. We gaan waarschijnlijk zaterdag naar een Spaans dorpje om daar carnaval te vieren. Daar zal dan ook het stieren spektakel zijn: Een paar los gelaten stieren en vele rennende mensen in de straat. Ik ben eigenlijk een beetje bang om te gaan, want ik hoop maar dat het toeschouwersgedeelte goed afgeschermd is en dat niemand van mijn vrienden zo gek is om eraan mee te doen!