Carnaval, cena de la cocinera y C2!

Lieve hijas y hijos*,

(*Dochters en zonen: de manier waarop de meest geliefde lerares op mijn school haar leerlingen noemt.)

Ik ben erover uit: donderdag is gewoon niet mijn dag. Het is namelijk de dag dat je weet dat je nog een dag moet voordat het weekend is en de dag waarop je het meest moe bent van de hele week. Tevens ook de dag, waarop de leraressen altijd het meeste huiswerk blijken te geven en de dag dat ik Julian les moet geven. Elke week zie ik er tegen op om deze les te geven, omdat hij gewoon echt niet wilt leren. Dus elke week moeten mijn huisgenootjes dezelfde klaagzang aanhoren vóóraf en achteraf: respect! Toch wil ik het wel doorzetten, want het is een ‘’educatieve ervaring’’. Zo heb ik al geleerd dat je als lerares in ieder geval niet ‘’vriend van’’ wilt moeten zijn, want dat werkt gewoon niet.

Voor de rest zit ik nu in C2, wat echt veel te hoog is maar goed. Toch is het wel de goede klas, want we herhalen hier alles. Begin Maart begin ik namelijk met de voorbereiding van ‘’DELE’’ ( de Spaanse Cambrigde), wat in totaal een cursus van 13 weken zal zijn. Spannend! Ik heb mijn doel ‘’Spaanse vrienden maken’’ nog steeds niet bereikt, maar ga ondertussen vooral om met mensen, waarbij de voertaal Spaans moet zijn. Zo zijn er twee nieuwe meisjes van Noorwegen, die echt ontzettend lief zijn en al goed Spaans spreken (Soph, ik had er bijna ''kunnen'' neergezet ;) ) en bovendien VIER maanden blijven. Jaja mensen, het is mogelijk!

Daarnaast is mijn huis en mijn school gevuld met Italianen. Het is een heuse overvloed! Zo wonen er nu al een paar dagen 2 Italiaanse meisjes en net zijn 3 Italiaanse jongens gearriveerd (waarvan eentje heel knap is, joehoe). Het is altijd heel grappig als er jongens in ons huis komen, want Maria komt ons dan altijd even van te voren informeren over waar ze vandaan komen en vooral of ze knap zijn. ;) Daarnaast zitten er nu 6 Italianen in mijn klas en ze zijn druk, jeetje! Na 3,5 uur met hen in de klas te hebben gezeten (waarvan de helft conversatie is, hoe hebben ze het verzonnen), is ieder gemiddeld mens toe aan een flinke dosis paracetamols. Maar ze zijn wel super aardig, dus dat scheelt alweer.

Deze week (dinsdag) heb ik een Carnavals feest van school gehad. Het was in de Camelot (dé concurrent van de Gatsby dus voor buitenlanders) en er waren allerlei scholen aanwezig. School heeft zelf super veel kostuums (vraag me niet waarom) en deze mochten we dan ook lenen. Het jammere is alleen dat ze dan 20 dezelfde hebben, dus dat je er niet origineel uitziet. Na uren onze outfit te hebben uitgezocht, waarbij mijn Amerikaanse huisgenootjes zeiden ‘’An, you’re taking this way too serious’’, was ik eruit. Het werd de roze pruik, die Pielemoos me gegeven heeft, de tiara van mijn verjaardag en een gek shirtje van school. Han had niet zo’n zin om zich te verkleden, maar toen zij mijn oranje pruik zag (deze heb ik ‘’geërfd’’ van Josy), was ze toch om zonder enige aarzeling. Zo leuk om te zien! Op het feest zelf hebben we ons ook prima vermaakt en onze school bleef zo lang hangen, dat wij op gegeven moment nog de enigen waren. Beetje jammer dat we de volgende dag wel gewoon op het normale tijdstip begonnen. Iedereen, leraren en studenten, hadden zich verkleed, wat wel gaaf was!

En gister heb ik samen met Lies, Roxy en Siran gekookt met een echte Mexicaanse kokkin in opleiding. Er is namelijk ook een groep van cocineros (koks) op school gedurende 4 weken en met eentje zijn we bevriend geraakt. Ze is heel aardig, wordt 30 deze zondag (echt alle leeftijden gaan hier met elkaar om) en ze gaat al snel trouwen (wat een wereld van verschil!). Het eten was op gegeven moment klaar om 11 uur (hoe Spaans!) en het was lekker maar eerder bijzonder. Ik wilde alleen niet zo’n ervaring aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik weet alleen niet precies hoe het heet wat we gemaakt hebben (wat ben ik toch erg), het is in ieder geval Mexicaans, goed gekruid (heet!) en iets met tortillas. Je hoort het al: het was wel duidelijk wie de echte kok in de keuken was! Ik denk dat ik ook snel een oproep krijg van het programma ‘’Chefkok’’, alhoewel ze misschien de andere kandidaten ook een kans gunnen …. ;) In ieder geval verwijs ik naar de foto om echt te weten wat we gegeten hebben! Zelf heb ik natuurlijk ook geholpen en ik heb volgens mij minstens een uur kip uit elkaar zitten trekken. Echt, ik had nog nooit iets leukers gedaan!

Daarnaast is iedereen hier depressief omdat het leven in Spanje zijn tol eist: iedereen is aangekomen! Als ik weer in Nederland ben dan moet ik daar toch maar iets aan doen (mensen, dit noemen ze ‘’uitstelgedrag’’ ;) ).

En morgen komt Veer! Jeeeh! Ik heb er echt heel veel zin in! Bovendien ga ik daarna weer even terug naar Nederland om jullie allemaal weer even te kunnen zien: Joehoee!

Nou (een woordje dat je overhoudt aan het Spaans: ‘’pues’’) , Siran gaat vanavond optreden in een Jazz bar. Samen met Siran was ik namelijk zo gek om naar het bandje van deze bar toe te gaan om dit te vragen, waardoor ze vanavond ook echt op mag treden! Wat betekent dat ik me nog even voor moet bereiden! Lieve mensen tot heel snel!

Veel liefs y muchos besos,

Anne

Ps. Jas je hebt trouwens helemaal gelijk: ik heb ‘’cumpleaños’’ verkeerd geschreven. Iets verkeerd spellen, is nou precies waar ik altijd bang voor ben en al helemaal dat de fout dan ook nog opgemerkt wordt. De extra maanden in Spanje blijk ik dus nog wel nodig te hebben haha! ;)