Visita Veer, 6 daagjes Holanda en Salsa!

Lieve bobas y bobos*,

*Domkoppen, maar dan wel op een lieve manier: een woord dat je héél vaak te horen krijgt gedurende de lessen (lees: als je weer eens een fout maakt).

Ik ben net weer 2.5 dagen terug in España na 6 heerlijke dagen in NL te zijn geweest! Voor deze 6 dagen is Veer me dus komen opzoeken, wat echt super gezellig was. We hebben alle kenmerkende dingen van Salamanca gedaan: churros con chocolate gegeten, de kathedraal bezocht en beklommen, sangria gedronken, gelegen (!) op Plaza Mayor en paella gegeten. Daarnaast zijn we natuurlijk ook uitgeweest, waarvan één avond alleen met z’n tweeën, waarbij Veer ook meteen merkte hoe oppervlakkig sommige contacten hier zijn (‘’Hey, hoe gaat het’’, drankje, foto en weer weg) en waarbij we ook naar het heuse Spaanse gedeelte zijn geweest. De volgende dag zijn we uitgeweest met ‘de groep van toen’ in het gedeelte voor buitenlanders. Op ons ‘culturele dagje’ werden we begeleid door twee Franse jongens, die toen voor een weekje in ons gastgezin woonden. Deze samenstelling was toch wel een beetje vreemd, omdat alleen één van de twee Spaans sprak en Veer ook niet echt Spaans sprak maar wel weer aardig Frans. Er werd dus de hele tijd geswitcht tussen Frans, Spaans, Nederlands en Engels, wat het wel weer extra grappig maakte. Eentje van hen heette Vincent, waar ik pas veel later achter kwam, omdat het in het Frans zó anders klinkt! Deze Vincent vertelde dat hij een keer zoveel spacecake op had (onwetend dat er drugs in zat) dat hij zijn zicht voor een tijdje had verloren. Maar ja, wat wil je als je 6 stukken eet! En de andere jongen ‘’Thomas’’ liet weten dat hij het leuk vond zichzelf in de spiegel te bekijken en dat hij van mening was dat hij op elke foto een supermodel leek. We hebben super veel met ze gelachen, ook al waren ze een beetje aan de rare kant. ;)

Samen met Veer ben ik terug gevlogen om daar kort naar opa en Irene te gaan, oma’s verjaardag te vieren, Soph en Soph weer even te zien voordat ze naar Zuid-Amerika vertrekken en mijn eigen verjaardagfeest te geven. Bovendien heb ik met ML als vanouds weer een avondje lekker op de bank gehangen, waarbij we weer dubbel lagen om van alles en niets. Zondagavonden op tv zijn niet veel goeds, maar des te leuker om flauwe grappen over te maken. Ook kwam ik met ML tot de conclusie dat ik dat weekend 8 stukken taart op had ‘’wat toch best veel was’’. ;) Daarnaast was de ene Soph helemaal gefascineerd van een loslopende kip in Beuningen en met de andere Soph heb ik thuis een 3 gangenmenu gemaakt. Ook het vieren van mijn verjaardag was een groot succes, afgezien van de enorme tijdsnood (mijn gevoel voor plannen is er niet op vooruit gegaan in Salamanca ;) ). Het is zo heerlijk weer even thuis te zijn, vooral omdat iedereen tijd voor je heeft en het echt leuk vindt je weer even te zien. Maar dat maakt het des te moeilijker om weer terug te gaan!

Eenmaal teruggekomen bleek mijn huisgenootje er NIET te zijn. Al dat piekeren en het er maar tegen op zien, was dus voor niks. Maar tot vandaag weet niemand waarom ze niet is gekomen en of ze nog komt. Elke dag als ik van school terug naar huis loop denk ik weer ‘ Zal ze er vandaag zijn?’. Ook blijk ik ’s middags les te hebben: ideaal! Mijn lessen beginnen nu om 15.30 deze maand en eindigen om 20.00. Dit rooster zal ieder normaal mens uitnodigen tot feesten, maar mij niet. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik véél te vrolijk en opgewekt in de morgen (het lot van een ochtendmens valt niet mee ;) ) en ik kan me dus ook super goed concentreren in de ochtend. Vandaar dat ik deze tijd goed besteed aan studeren, wat ook wel een keer nodig was. Helemaal nu DELE er aan zit te komen: 25 Mei al! Ik zit nu dus ook in de speciale voorbereidingsklas, waarbij meer dan de helft bestaat uit Chinese mensen. Bovendien zijn alle activiteiten deze maand GRATIS (zelfs de excursies naar bijvoorbeeld Madrid), omdat ons rooster is omgegooid.

Aangezien alles gratis is, ben ik deze week ook begonnen met de salsacursus. Door hier al 6 maanden hier te zijn geweest en door het feit dat ik niks hoefde te betalen had ik namelijk geen excuus meer om niet gaan. Oh oh en wat ben ik toch een ramp met dansen! Gewoon dansen met uitgaan kan ik wel, maar zodra je je aan pasjes moet houden en allemaal in hetzelfde ritme moet dansen gaat het fout. Ik wist al dat het een ramp zou worden toen de leraar me vertelde dat ze het cijfer ‘’4’’ (mijn geluksgetal) niet gebruiken bij het tellen bij salsa en natuurlijk ‘’3’’ wel. Zo zei de leraar dat we een hele goede klas waren, maar had hij alleen bij mij toch iets aan te merken. Gelukkig wordt de stof wel super sloom behandeld, zodat ik wat dat betreft geen problemen heb. Maar hoe dit er ooit ‘sexy’ uit moet zien, is me toch wel de vraag. ;)

Vrijdag pak ik de bus om 7 uur ’s ochtends om opa op te zoeken in Alicante! Dat zal mijn eerste keer zijn dat ik ze daar op kom zoeken, dus ik ben heel benieuwd. Ook moet het weer daar veel beter zijn en de mensen aardiger en opener. Joehoe, kom maar op Zuid-Spanje!

Ik vond het echt super fijn de meeste van jullie weer te kunnen zien en Holanda en nu zijn het nog maar 3.5 maanden hier in España: wat vliegt de tijd eigenlijk! Om mijn tijd hier nog maar even goed te benutten ga ik stoppen, want ik heb van velen gehoord dat ‘mijn verhalen heel leuk zijn, maar wel een beetje aan de lange kant’. Met deze blog heb ik me dus maar een beetje ingehouden, ook al vrees ik dat het met de volgende niet meer zo zal zijn. ;)

Veel liefs en muchos besos,

Anne

Ps. Ik heb van mijn Amerikaanse huisgenootjes geleerd wat in het Engels zo’n slechte smoes is dat iedereen weet dat je eigenlijk niet wilt komen: ‘’Yeah, I would really like to hang out with you, but I have to wash my dog, you know?’’. Ook is het kennelijk zo dat als Amerikanen ‘’that is what she said’’ toevoegen aan een zin, ze de zin bombarderen met een tweede (seksistische) opvatting.