CODE GROEN, Semana Santa en inschrijving DELE B2!

Lieve monas y monos*

*Oftewel ‘’apen’’ maar daarnaast ook ‘’schattig’’. Jullie mogen beslissen welke van de 2 ik bedoel. ;)

CODE GROEN. Ik heb met sommigen van jullie (voornamelijk veer en piel geloof ik ;) ) een codo afgesproken om te laten weten of mijn huisgenootje ermee door de beugel kon of niet. En ze is aardig! Ze komt uit London (dus ze heeft hét accent dat ik ook wil hebben), is 16 jaar (jaja ze bestaan nog jonger) en is hier 2 weken. Haar ouders komen uit Turkije, wat mijn gastvader de aanleiding geeft nogal veel ‘flauwe’ vragen te stellen over het geloof: ‘’Zo dus je eet geen varken, maar drinkt wel alcohol?’’ en ‘’Waarom eet je dan precies geen varken, wat zijn jouw persoonlijke motieven hiervoor?’’. Arm kind, ze spreekt al best goed Spaans, maar hiertegen is ze nog niet opgewassen. Bovendien als je dan een normaal antwoord probeert te geven, gaat hij er altijd maar dan ook altijd sarcastisch tegenin. Ik heb tijdens lunch ook echt de traditie te zeggen ‘’La vida es dura (het leven is zwaar)’’. Voor de rest houden we allebei van veel slapen, films kijken en als we tijd over hebben studeren.

Deze week staat Spanje in het teken van ‘’Semana Santa’’ oftewel de Goede week (de week voor Pasen), die hier ontzettend groots wordt ‘gevierd’. Het laatste zet ik tussen haakjes omdat deze week in teken staat van het lijden van Christus en Maria en dus alles behalve vrolijk of feesterig is. In het land zijn er processies, waarbij grote beeldengroepen die op platformen (paso’s) gedragen worden door mensen. De mensen die meedoen aan deze ‘optocht’ dragen gewaden (toen ik er was paarse) en lopen allemaal zwijgend en langzaam in de maat van een soort bezwerende muziek mee. Er lopen ook boetelingen mee en deze dragen dan de puntvormige maskers om anoniem te blijven. Deze maskers worden alleen ook gedragen door de sterk anti-katholieke Amerikaanse Ku Klux Klan, waardoor het mij nog een enger gevoel gaf. De processie, die ik heb gezien, was relatief klein, maar er liep een groot kruis dragende man mee op geketende (!) blote voeten. Daarnaast lopen de kinderen ook gewoon mee! Ook zijn er mensen die een vierkant stuk missen aan de achter kant van hun gewaad, waartegen een ander persoon op de maat slaat met een zweep. De processie die ik heb gezien was overdag, maar als je zo’n groep ’s nachts tegen komt lijkt me dat toch wel eng. Ik vind het echt heel knap dat mensen dit kunnen ondernemen (het is ZO koud deze week en dan ook nog op blote voeten), maar het heeft ook wel echt iets engs en wreeds. Ik vraag me wel af of dit niet té ver gaat.

Voor de rest heb ik me aangemeld voor het examen van B2: spannend! Inger en ik waren nog aan het twijfelen tussen B2 en het niveautje hoger C1, maar dat laatste leek ons toch te moeilijk. We zijn dus nu al in klas ons aan het voorbereiden (het examen is 25 Mei) en ik haal nu alles al met gemak. Dat was wel anders met mijn Engels examen, waarbij nooit de oefenexamens haalde, maar uiteindelijk het echte examen wel. We herhalen in de klas alle grammatica, spreken veel en maken veel oude examens. Iedereen in de klas is zo gemotiveerd, dat ik het gewoon op recht leuk vind om naar school te gaan. Meer dan de helft van de klas bestaat uit Chinezen (hoe kan het ook anders ;) ), terwijl de lage niveaus altijd bestaan uit bijna alleen maar Nederlanders. Het opmerkelijke is alleen dat de Chinezen juist vaak hun huiswerk niet maken: omgekeerde wereld!

Ik ben gister uiteten geweest met Aagje, Inger en de ouders van Inger, waarbij het gesprek in het Spaans verliep. Ik had namelijk heel enthousiast gezegd dat ik ze echt wilde ontmoeten en dat we misschien een keertje samen iets konden doen. Ik had alleen niet nagedacht over de taalbarrière of de andere mentaliteit (in Norwegen is het volgens mij niet iets minder gebruikelijk), maar de ouders van Inger bleken ook best een beetje Spaans te kunnen. Ze kwamen alleen wat later dus zei ik tegen de ober of ze een plaatsje van 5 hadden want ‘’los padres (de ouders)’’ kwamen ook nog. De ober verstond alleen ‘’los perros (de honden)’’ en keek me met ogen vol schrik aan. Ik kan me er echt mateloos aan irriteren dat ik nu Spaans spreek, maar dat de mensen me op de een of andere manier toch nog niet verstaan. Bovendien lijkt het me heel sterk dat 2 honden zich later zelfstandig onder ons zouden voegen; ik zie ze al zo door de deur komen lopen en aanschuiven aan tafel.

Donderdag avond ben ik uitgeweest, waarbij er eerst een feestje was in het appartement van 2 andere Nederlandse meisjes. Drank was er genoeg (mensen hadden alleen wiskey meegenomen, er was geen enkel normaal biertje of glaasje Sangria te vinden) en er werd gerookt, echt niet normaal! Ik geloof dat dat nou een typisch indrinkfeestje was, wat wel leuk is voor een keer, maar om dit nou elke dag te doen. De arme hersen- en longcelletjes van die mensen toch! Jep, soms voel ik me hier al aardig een omaatje of al een generatie verder. Gelukkig zijn er ook veel mensen die niet of weinig drinken en niet roken; ik ben gelukkig niet enig in mijn soort. ;)

Veel liefs y muchos besitos,

Anne