Lunes de aguas, college tandheelkunde en roomie!

Lieve tontas y tontos*,

*Het zware lot van een ‘rubia’ (blond iemand) hier in huis: je wordt de hele tijd ‘dom’ genoemd.

Deze week weer lekker ’s middags les! Ik ben de enige die het heerlijk vind, maar op deze manier doe ik veel meer. Ik kan nu zelfs uitgaan en de volgende ochtend nog tijd over hebben voordat ik naar school ga. Helaas werkt het weer minder goed mee; wat een ellende! Het is weer super koud in mijn kamer, slaap weer met 5 dekens en ben weer helemaal één met mijn winterjas (ik wilde eerst badjas zeggen, maar daarvoor geldt het volgens mij altijd ;) ). En bovendien: ik ben helemaal NIET bruin. Het weer moet nog wel veranderen hoor binnen deze 64 (wat raar!), wil ik niet de hele tijd gaan horen ‘Je zat toch één jaar in Spanje? Maar dat is helemaal niet te zien; ik ben zelfs nog bruiner!’.

Daarnaast was het deze maandag ‘lunes de aguas’. Deze ‘feestdag’ wordt alleen in Salamanca gevierd en stamt uit de tijd dat de prostituees (jaja en dan zeggen ze iets van Nederland!) weer terug mochten keren naar het centrum na het vasten. Deze vrouwen bevonden zich namelijk hiervoor aan de andere kant van de rivier, om zo de studenten niet te verleiden tot het kwaad. Maar de eerste maandag na het vasten mochten ze wederkeren, hetgeen groots gevierd werd door het eten van een bepaald type brood ‘el hornazo’. Tegenwoordig luidt de traditie nog steeds samen te komen bij de rivier of het platteland om hier samen ’s middags hét brood te eten. Helaas hadden wij – natuurlijk als enigen – ’s middags les, maar ben ik samen met de Noorse meisjes en andere mensen van school wel even ‘s ochtends gaan kijken. Bovendien moest ik zo snel weer terug naar huis dat ik niet eens ‘el hornazo’ heb geprobeerd. Maar echt, Spanje heeft zó veel feestdagen; elke week is er wel wat om te vieren.

Bovendien ben ik zondag met Suus wat gaan drinken, waarbij een Spaanse mevrouw ons aansprak (voor het eerst!) en ons meteen de namen gaf van leuke Spaanse barretjes en het emailadres van haar dochter. Bovendien bleken zij en haar man beide professor te zijn van de universiteit, waardoor ik vanochtend om 8.00 ’s ochtends naar een college van tandheelkunde ben geweest. Ik wilde wel eens zien hoe een Spaanse universiteit was, mijn luistervaardigheid verbeteren en Spaanse mensen leren kennen. Dat laatste bleek, helaas, wat lastiger te zijn, omdat het echt moeilijk is om met Spanjaarden in contact te komen. We hebben het hier ook al super veel in de klas over gehad en veel leraren zeggen dat het door de mentaliteit van Salamanca komt. Dus chicos als jullie Spaanse vrienden willen en goed weer; ga niet naar Salamanca! ;) Ik heb wel twee meisjes leren kennen, maar ik denk niet dat wij nu echt vriendinnen zullen worden. Maar ach, ik blijf het proberen. :) Het kunnen volgen van het college ging alleen verbazend goed (ook al dacht ik eerst in een geneeskunde college te zitten) en Spanje lijkt qua sfeer erg op Nederland. Omdat ik de professor kende, nodigde die me uit helemaal vooraan te gaan zitten. Ik ben toch maar ergens anders gaan zitten, want anders was de kans om vrienden te maken al helemaal nihil. Om even een grappig detail te noemen: Een meisje lette totaal niet op toen de professor de hele les praatte over obesitas en op het einde zei ze – niet sarcastisch bedoeld - ‘Qué hambre tengo’ (wat heb ik een honger). Daarnaast moesten de leerlingen een presentatie geven over je je gebit moest onderhouden, waarbij vaak werd gezegd dat je niet moest roken. Het was te zien dat zij erg overtuigd waren van hun eigen standpunt, want zodra ze de kans kregen hielden ze een rookpauze.

Voor de rest is Lies nu twee weken weg en is Basak (mijn ex huisgenootje) deze zaterdag weggegaan. Ik kon het erg goed met haar vinden, ook al had ik wel veel meer slaap nodig dan zij (verrassing!). We hadden alleen echt dezelfde humor. Zo hebben we tijdens een comida (lunch) een Italiaanse jongen voor de gek gehouden: Basak was een illegale Turk, die aan tafel geen boerka droeg maar tijdens het douchen wel, ik mijn moeder en mijn oma zaten allemaal in het drugscircuit, het merk op het shirt dat de 17 jarige Italiaan droeg zou in het Spanje een alcoholmerk zijn en door hiervoor reclame te maken zou hij erg in de problemen komen als minderjarige en Juan had ooit een Italiaanse jongen vermoord. Dit laatste hebben we op gegeven moment maar teruggedraaid door te zeggen dat hij alleen ‘moscas’ (vliegen) dood. Een van de 3 Italiaanse jongens zei alleen heel voorzichtig en geschrokken ‘’mijn achternaam is mosca’’. De grappigste Italiaan, die ook Juan heette (hij noemde zichzelf Juan final) kon alleen maar, met ogen vol schrik, zeggen ‘’No lo digo, no lo digo’’, waarmee die bedoelde dat hij niks tegen de politie zou zeggen. Het mooiste was nog dat de zus van mijn gastvader ook geloofde dat Basak hier illegaal was.

Basak merkte ook al snel dat ik geen multitask-talent ben (blabla, Ann, are you listing, ANN?!) en dat ik Engelse uitspraken nogal eens door elkaar haal (the light is still turned on). Bovendien was ze nogal verbaasd over het feit dat ik zo snel klaar kon zijn ‘Ann, I have to be within 30 minutes at Plaza Mayor’ ‘Oooh yeaaah me too, but within 2.5’. Ook heeft ze een ware Nederlandse invasie ondergaan. Zo waren we een keer met 4 Nederlanders en haar in een bar, waarbij iemand wegging zonder gedag te zeggen. Toen ze mij vroeg of dit normaal was, zei ik vaag ‘’nee’’ en liep ik zelf weg om te kijken of bepaalde mensen al aangekomen waren. Vanaf toen kon ik nooit meer zeggen dat ik op het punt stond om weg te gaan zonder minstens 4x te horen ‘Ann, you will say goodbye, won’t you?’. Toen ik vroeg of ze me ging missen, liet ze weten ‘Yeah I will, but you know, I will have my dog so ….’. ;) In het leven wordt je makkelijk vervangen! Het is wel raar om geen kamergenootje meer te hebben, maar ook wel lekker zelf weer alles te kunnen bepalen. Samen in één kamer zitten is namelijk wel heel ‘juntas’ (samen).

Voor de rest is het super leuk hier; er zijn zo veel leuke mensen! Als de één niet kan, kan de ander wel en er gaat geen één dag voorbij waarbij ik niet veel met andere mensen doe. Heerlijk! Ook echt iedereen is aardig en de sfeer is heel relaxt. De ene avond eet ik hier en met die en de andere avond is weer compleet anders.Zo had ik vanavond het afscheidsdiner van de Italiaan Luca, waarbij ik heerlijke lasagna heb gegeten. Ook ken ik weer steeds meer mensen hier in Sala, waardoor ik me goed thuis voel. Bovendien komen de 30ste mam en ML me hier opzoeken: yeaaah! Ik denk nu niet meer ‘’zo lang nog’’, maar eerder het omgedraaide. Ik ga er nog volop van genieten. :)

Ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie! Sommige van jullie zijn natuurlijk flink gestrest over het eindexamen. Als jullie een uitlaatklep zoeken: stuur me een mailtje (dit geldt ook voor de mensen die geen eindexamen hebben natuurlijk ;))!

Veel liefs y muchos besos,

Anne

Ps. Spanje is echt een bonenland. Er zijn echt 1000 verschillende woorden voor ‘’boon’’ zonder dat deze maar enigszins op elkaar lijken: judía, haba, alubia, guisantes, etc.. In het Nederlands doen we het dan toch echt beter met ‘’sperzieBOON, bruine BOON en snijBOON’’.

Pps. Ik haalde laatst ‘’bezwangeren’’ en ‘’een knuffel geven’’ door elkaar in het Spaans. ‘Ja, een hond bezwangeren helpt goed tegen gevoelens van eenzaamheid.’

Ppps. De zus van Juan is hartstikke aardig, maar niet altijd de snuggerste. Zo heeft ze gister 3x opnieuw het aantal borden op tafel geteld omdat er toch echt te weinig waren. Uno, dos, … SEIS, solo veo SEIS (zes). Als het er nou wat meer waren geweest had ik het nog wat beter kunnen begrijpen. Bovendien hebben wij met Valentijn onze gastmoeder een bos nepbloemen gegeven. Toen mijn gastmoeder voor de grap zei dat ze lekker roken, was de zus van Juan wel geïnteresseerd en begon er dus aan te ruiken. Daarnaast geloofde ze dus ook dat Basak illegaal in Spanje verbleef.

Pppps. Ik begin Spaans en Engels steeds meer te verwarren, wat betekent dat mijn niveau van Spaans een beetje begint te lijken op die van Engels; yeah! Bovendien moet ik steeds meer mijn woordenboek gebruiken om achter het Nederlandse (!) woord te komen terwijl ik het in het Spaans wel begrijp.

P(x5)s. Ik was het opgegeven moment zo zat dat iedereen alles al weet van Nederland en ik zo niks nieuws kan vertellen in de conversatieklas omdat er al zoveel Nederlanders op school hebben gezeten, dat ik vertelde dat in Nederland de mensen trotser zijn naarmate hun ‘pedo’ (scheet) harder is en meer ruikt. Nou, je had de gezichtjes moeten zien haha!

P(x6)s. Ik beloof dit is de laatste: we kwamen net een Nederlandse oudere man tegen die in zijn eentje 1000 kilometer door Spanje loopt. Respect!