Keuze, reisplannen en nieuwe klas!

Lieve hijas e hijos*:

*Dochters en zonen; koosnaampjes van mijn nieuwe gastmoeder. ''Soy vuestra madre española aquí hé, soy muuuuy importante (ik ben jullie Spaanse moeder hier, ben heel belangrijk)

Deze week had ik een moeilijk keuze, die ik ook maar bleef uitstellen; 3 weken eerder naar huis of niet. Vorige week zat ik namelijk helemaal in een dip toen ik het nieuwe plan hoorde; alleen 2 uur per dag les, iedereen die wegging en niet echt meer doel hebben om naar toe te werken. Dus had mijn vader een ticket geboekt voor morgen om eerder terug te keren, maar we hadden ook al de ticket van de einddatum staan. Uiteindelijk – na dagen de keuze te hebben uitgesteld – heb ik gekozen nog langer te blijven, ook al mis ik thuis wel heel erg. Maar opeens is het hier weer helemaal omgedraaid.

De directrice heeft namelijk alle roosters van de studenten van een academisch jaar omgegooid, zodat we samen deze economische cursus kunnen volgen (economisch voordelig voor hen, gezelliger voor ons). Iedereen, die namelijk dit ‘’pakket’’ heeft, heeft de laatste maand slechtst 10 uur les. Ook blijkt er nog een economisch examen aan vast te zitten (B2 Economie in het Spaans), die ik dan binnen deze 3 weken ga proberen te halen. Ik zit nu alleen met Aziaten in de klas (2 Japanse meisjes; Misaki en Ayumi en 2 Chinese meisjes; Mia en Selina), wat toch heel anders is. In het begin voelde ik me ergens wel een buitenbeentje; de mentaliteit is zo anders! Ik heb zelf best een kritische houding en stel veel vragen, terwijl zij altijd enthousiast lijken en sneller hun mond houden. Maar ik kan het vaak wel goed vinden met Aziatische mensen en vind het nu wel heel gezellig in de klas. En zij hebben wel degelijk ook een kritische houding, maar uiten dit minder. Selina zat vandaag in de klas al etend en op haar mobiel kijkend, terwijl ze zei ‘’¡ Qué intensivo (wat intensief)!’’. Want ook al moet je je veel voorbereiden voor het examen; het tempo ligt aardig laag (Spaanse mentaliteit) en de afleiding is groot. Er wordt wel vaak gezegd dat we vooral veel moeten studeren, en dan denk ik ‘’Nou, laten we beginnen dan!’’. Ik ben alleen de enige die het examen zo vroeg gaat maken, dus ik ben benieuwd.

Daarnaast is ons huis weer helemaal gevuld met leuke mensen: Lesley (Amerikaanse, Mississippi, 36 jaar en echt een schat), Luís en Sergio (Mexicanen, die in Amerika wonen, 19 en 20, vloeiend Spaans jaja, de eerste gay en heel gezellig, de ander slaapt nog meer dan ik en is ook echt aardig), moeder en dochter (Japan) en een meisje uit Finland. En Maud natuurlijk! We denken eraan een aflevering van ‘’Cribs’’ te maken; dan laten we ook onze luxe kamer , de inhoud van de koelkast , de inloopkast en onze 5 auto’s zien. ;)

Maud en ik zijn ook nog van plan de steden Sevilla en Granada te bezoeken (eerst even met thuis overleggen) en dat lijkt me zo gaaf! Ik heb hier echt mijn reislust ontdekt en ik vind dat ik nog veel te weinig gezien heb van Spanje. Leuke mensen, mooie cultuur, Spaanse taal en lekker weer; kom maar op! Sevilla is een heel bijzondere stad, omdat hier Joodse, Katholieke en Arabische invloeden te vinden zijn.
Donderdag nacht heb ik afscheid genomen van de Noorse meisjes, wat wel heel erg jammer is. Uit gegaan totdat ze om 7 uur naar de bus gingen (dit was niet mijn eerste plan, maar toen er om 5 uur een dronken man voor mijn deur lag, besloot ik maar even naar hun huis te gaan). Zaterdag was ook weer een leuke stapavond; het uitgaan hier is echt gezellig! En nu ik – eventjes – geen examen heb om voor te bereiden, kan ik er eindelijk van genieten. :) Bovendien is het weer hier heerlijk (30 graden), waardoor de mensen ook allerlei wat aardiger lijken te zijn. Vandaag heb ik met Maud het zwembad opgezocht (dik half uur lopen) en na een jaar weer eens een verfrissende duik genomen. Prachtig zwembad; alleen het stereotype badmeester klopte niet; niet knap, verbrand en kreeg geen aandacht van vrouwen. Misschien dat er een volgende dag een andere is, want ik denk dat we er nog wel vaker heen zullen gaan. ;)

Ik heb met thuis alleen de deal, dat ik over niets meer mag zeuren (help ;) ), dus jongens ik zoek nog vrijwilligers haha? Eventjes dan: de volwassenen staan om 7 uur op om luidruchtig (belangrijke toevoeging) te ontbijten, terwijl ze pas rond half 10 op school hoeven te zijn. Mijn lerares geeft vaak geen antwoord op mijn vraag en kan niet goed toegeven dat ze ongelijk heeft. En het is echt allergieënweer; iedereen loopt met zakdoekjes en oogdruppels. Maud heeft zelfs al een aantal keer een heftige allergische reactie gekregen (opzwelling van gezicht), terwijl ze de oorzaak niet kent. En tijdens het uitgaan zijn er super veel oude mannen, die ons dan ook vaak benaderen. Gelukkig heb ik al een goed afweersysteem ontwikkelt ‘’Ja, wij zijn 17 en gaan voor de eerste keer uit!’’. Dan is het antwoord vaak “Oh, heb een fijne avond’’ en weten ze niet hoe snel ze weg moeten komen. Maar voor de rest is het hier nog steeds heel leuk en ik vind het ook wel fijn mijn jaar ‘’goed’’ te kunnen afsluiten. Sala is wel veel belangrijker voor mij geworden dan ik had gedacht; het is nu echt een deel van mij en ik kan het niet zo makkelijk meer loslaten. En ik mag er nog lekker 3 weken van genieten!

Tot heeeel snel en hoop dat alles goed met jullie gaat!

Veel liefs y muchos besos,

Anne

Ps. Nog een klaagpuntje dan: Voor mijn economisch examen moet ik más o menos 20 verschillende soorten formele kaarten kunnen schrijven. Help! Dat heb ik zelfs nooit geleerd in het Nederlands.

Pps. Het wordt steeds makkelijker te accepteren dat mensen weggaan, ook al ben je nog zo close met ze. Dit vind ik best een eng idee, maar het helpt je wel hier in Salamanca!