De avonturen van Sevilla en Granada!

Lieve amigos y familia,

Ohjeetje nog maar 11 dagen, que raro! Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik steeds meer zin heb om lekker naar huis te komen en jullie allemaal weer te zien. Ben net terug van de reis naar Sevilla en Granada met Maud van vrijdagochtend (7.45) tot dinsdagsochtend (9.30) en wat een avontuur! We hebben zoveel meegemaakt; zowel hoogtepunten als dieptepunten.

Allereerst zijn we naar Sevilla geweest voor een middag en een ochtend. Deze stad ligt in Zuid-Spanje (helaas niet aan zee!) en is de hoofdstad van de Spaanse regio Andalusië en de provincie Sevilla. Ook stamt de flamenco van de Sevillaanse wijk Triana af en zijn er zowel katholieke als joodse en Arabische invloeden te vinden door de rijke geschiedenis van deze stad. Met deze omschrijving van de stad gingen we dan op pad. We verwachtten er niet heel veel van, omdat de meningen van de mensen om ons heen veelal negatief was, waardoor we er maar zo kort bleven. Ik was ook een beetje gestrest, omdat we geen hostal hadden kunnen boeken ( hadden creditcard nodig, geen gewone pinpas) en ons zelfs telefonisch niet wilden helpen met reserveren. Jaja, ik heb voor het eerst naar een onbekende Spanjaard gebeld; en wat ze zeggen over het onmogelijke accent van Sevilla klopt! De busreis was een complete ramp. De buschauffeur leek wel allergisch voor de snelweg, want vermeed alles wat er ook maar een beetje op leek. In de plaats daarvan reden we door allerlei bergweggetjes met elke 5 kilometer een stop. Ook was de chauffeur zo galant mensen ‘bovenop die berg’ of ‘ voor mijn huis een beetje verderop’ af te zetten. Ik ben allang niet meer zo erg misselijk geweest; lang leve de reispilletjes! Bovendien stond de radio één uur lang (ja, hier spreekt mijn frustratie) op ruis en kwam er een raar, storend geluid van het raam.

Eenmaal aangekomen was de sfeer echt fantastisch! Bovendien vonden we al snel een goedkoop, mooi hotel (ook al was de bedoeling een hostal) en zijn we om 4 uur ’s middags de stad in getrokken. We zijn begonnen met het Alcázar, een Arabisch / Moors (koninklijk) paleis met prachtige tuinen. We hoefden maar 2 euro als entree te betalen (studentenkorting) en iedereen was ontzettend aardig. We liepen daar met onze mond open; de mooie fonteintjes, kleine versierinkjes en al het mooie groen hield maar niet op. Maudje zag zelfs nog haar oude basisschooljuf; ¡ El mundo es un pañuelo! (Het is een kleine wereld). Hierna zijn we naar de(Gotische) kathedraal van Sevilla geweest, die de 3de grootste van Europa is en waar Columbus ligt begraven. Althans over het laatste wordt nog getwist want ook een ander stadje zegt over het lijk te beschikken. Over het in tweeën delen van elk lijk, zodat in ieder geval elke stad een halve Columbus zouden hebben, is maar afgezien. Maar wat een graf, echt prachtig! Na een ijsje te hebben genuttigd op een binnenpleintje, verleid te worden een ritje met koets en paard te nemen voor 50€ (not ;) ) en met een meisje met hetzelfde shirt maar andere tekst op de foto te zijn gegaan, zijn we naar de mooiste Plaza España gelopen, die ik ooit heb gezien. Ontzettend groot in het groen gelegen halve cirkel, waarbij kleine grachtjes en kleine Spaanse steden vertegenwoordigende gebouwtjes van mozaïek het helemaal af maakte. Helaas stond er een grote basketbal in het midden van het plein, waardoor je geen mooie foto kon maken. Hierna zijn we lekker iets gaan eten en gaan slapen in goede bedden en met een heerlijke douche (het voordeel van minder gewend zijn; je kan er bijna niet op achteruit gaan!). De volgende ochtend hebben we in een ontzettend leuk Spaans restaurantje ontbeten (we zaten met ons hotel buiten het centrum), waarbij de Spanjaarden allemaal samenkwamen voor ze naar hun werk gingen. Heerlijke zelfgebakken broodjes en een vers sinaasappelsap voor maar 1.90€ (hier komt de gierige Hollander in mij naar boven, maar zeg nou zelf, dat is toch goedkoop?!).

En toen op naar Granada! Deze stad is de 4de grootste stad van dezelfde regio Andalusië en bevindt zich aan de voet van het gebergte Sierra Nevada. Granada staat bekend om nummer 1 attractie het Alhambra en zijn goede universiteit. Net als Sevilla kent zij de 3 culturen en dan vooral de Arabische. Vooral onze gastmoeder was zeer lovend over deze stad, waardoor we hier 2.5 dag voor hadden gerekend. Gelukkig verliep hier de busreis wel goed (ook al hadden we de bus maar net gehaald) en had ik van te voren telefonisch al een goedkoop hostal kunnen boeken. Het busstation lag nogal ver buiten de stad, dus besloten we een bus te nemen. Nou, dan denk je dat de Nederlandse bussen haast hebben! We konden er nog maar net in springen, voordat de bus wegreed, waardoor onder andere ons rolkoffertje brak. Bovendien konden we onze straat ( San Juan de Dios) niet vinden, maar namen we aan dat het een zijstraatje zou zijn van de straat San Juan. In deze stad voelde het meteen niet goed; de sfeer was minder en ik kreeg echt een knoop in mijn maag. Op zoek naar ons hostel liepen we eerst door een straat waar mensen elkaar al glazen gooiend achterna aan het rennen waren om 3 uur ’s middags. Deze straat liep uit in de buiten de stad gelegen Arabische souvenirs straat, waar een mentaal gestoorde jongen door de straten waggelde (sorry, kan er geen betere omschrijving voor vinden) en er allerlei vieze dingen naar ons geroepen werd. Ons viel meteen al op hoeveel rare types hier waren; ontzettend veel zwervers! Maud merkte ook op dat dit de ideale stad is; warm (geen onderdak nodig), overal waterkraantjes en veel toeristen die geld kunnen geven. Maar hiervan liepen er dan ook echt veel rond! Soms zijn de zwervers en de reizerigers moeilijker uit elkaar te halen, omdat ze een beetje dezelfde look hebben (sommige dan ;) ). Maar je kon het verschil zien door wie een hond (zwerver) en wie niet (reiziger).

Deze straatjes liepen bovendien de berg op, dus eenmaal de Arabische straat voorbij te zijn hadden we het zowel gehad door fysieke inspanning als de sfeer. Bovendien hadden we geen idee waar we waren, maar er was geen normaal (!) persoon te bekennen om het aan te vragen! Gelukkig kwamen we toen een man met 2 dochters tegen, die zo lief was ons een mini rondleiding te geven en ons af te zetten in de buurt van ons hostel met zijn auto. Zo liet hij naast het uitkijkpunt van het Alhambra het huis van zijn moeder en zijn oude middelbare school zien. Hij vertelde dat hij vroeger zich als gids meldde bij internationale groepen om te kunnen flirten met de meisjes. ;) Slim plan! Hierna hebben we ons ingecheckt in het hostel, waarbij we maar de helft van de gehele kosten wilden betalen om zelf ook enige zekerheid te hebben, die gelukkig ook schoon en mooi bleek te zijn. Vervolgens hebben we ons favo ijswinkeltje ontdekt onder ons huis; heerlijk ijs en super aardige mensen. We waren over het algemeen verbaasd over de vriendelijkheid van de mensen jegens ons; gezellig kletsen, glimlachen toegeworpen krijgen, naar kleine kinderen mogen kijken zonder een de boze blik van een ouder te ontvangen en vooral vaker dingen gratis krijgen in plaats van extra moeten betalen.

Maar één ding mochten we als echte Nederlanders natuurlijk niet missen; de wedstrijd Nederland – Denemarken. Dus gingen we op zoek naar een café waar meer Nederlanders zaten door het in oranje geklede mensen te vragen en uiteindelijk door een Chinees met een oranje shirt te achtervolgen. ;) We zijn hierdoor in een Irisch Pub uitgekomen, waarbij zowel wij als fans van de tegenpartij te vinden waren! Dat is wel bijzonder; de wedstrijd te hebben gekeken met Denen. Na deze bedroevende wedstrijd (hoe hadden we kunnen verliezen?!) zijn we naar de Kebab zaak van tegenover deze bar gegaan na de broodjes met shoarma van anderen te hebben gezien. Maud had geen honger, dus alleen ik bestelde en in het begin leken ze heel aardig. We kregen al meteen zoetigheden voor niks en hadden een gezellig gesprek. Na mijn broodje lekker te hebben opgesmikkeld met als uitzicht de flamenco dansende verloofde van een bachelor party, heeft Maud ook nog wat besteld. We kregen meteen gratis thee kenmerkend voor hun land, er moesten foto’s gemaakt worden van de ‘hele familie’ en ze waren wel erg geïnteresseerd. Hierna kwamen er opeens mannen vanuit het niets; waar er eerst 2 waren, waren er opeens 6. Eentje stelde zich voor als ‘’badman’’ omdat hij een ‘’bad man’’ was, wat ik niet helemaal vertrouwde en Maud kreeg de rillingen bij een of andere ‘’Zweed’’. We zijn zo stom geweest onze FB te geven, waarna we terug zijn gegaan om de wedstrijd Duitsland – Portugal te kijken. En meteen werden we gevolgd door één van hen, die wilde weten waarom we geen alcohol dronken. Hierna kwam de baas ‘’the king van de kebabzaak’’ erbij en ook de Zweed. The king was zodra die de bar binnenstapte duidelijk niet de baas, maar de volgeling (gewoon verandering in houding) en vroeg ons wat we wilden drinken. Na te hebben geweigerd, kregen we dan na een hele lange tijd toch 2 Ice tea alleen dan van deze Zweed. Ik had er hiervoor niet over nagedacht, maar opeens hoorde ik het stemmetje van mijn moeder in mijn hoofd ‘’’Let altijd op je drankje, neem nooit een drankje van een vreemde aan’’ en ik wist dat het fout zat. Zodra ik het tegen Maud zei, bedacht zij zich dat ook, maar heeft een beetje gedronken om het te proberen. The king en de Zweed waren druk aan het overleggen en het observeren of wij onze drankjes wel opdronken. Maud heeft ergens haar drankje weggewerkt, terwijl ik deed alsof ik ook dronk. Maud voelde zich al snel niet goed worden en ik ging even naar de WC, waarbij meteen de Zweed volgde (waarschijnlijk om te checken of ik me niet goed voelde, waarna die natuurlijk had gezegd ‘’Kom maar even mee naar onze Kebab zaak’’). Maud voelde toen opeens aan dat we toen moesten gaan (terwijl die Zweed op de WC zat) en zijn gegaan, ook al waren er heel veel knappe jongens in de bar (echt, ze bestaan dus wel in Spanje!) en de wedstrijd nog niet afgelopen. Maud voelde zich steeds draaieriger worden en opeens merkten we dat we gevolgd werden door een van de gasten die er pas op het laatst bij was komen te staan (ik had hem toen niet gezien, Maud wel). Zodra we voor de 2de keer omkeken, ging hij achter een muurtje staan en draaide die zich om. En toen zijn we maar heel snel naar het hostel teruggelopen. We waren alleen bang dat we helemaal gevolgd waren en vertrouwden de boel helemaal niet. Wat is nu een betere dekmantel dan een kebab zaak, waar mensen na het uitgaan dronken tijdens het eten een praatje maakt met de barman? Al helemaal een bar tegenover dé toeristenbar; the Irisch Pub. Bovendien hadden ze met z’n 6en deze bar, wat veel te veel is. We kregen steeds meer het idee dat het echt een goed geregelde zaak was. Maud dacht aan vrouwenhandel, omdat ze hier al veel documentaires over gezien had. Eerst begint het met vertrouwen winnen, daarna met het drankje rommelen en daarna mensen toevoegen waarvan ze het gezicht nog niet hebben gezien. Bovendien zei een van die mannen ook dat we op ‘’40 minuten rijden van een afgelegen strand waren’’ en ‘’dat Afrika erg dichtbij lag’’. En wat is een makkelijkere prooi dan twee blonde net nieuw aangekomen toeristen, die ook contact zoeken? We weten natuurlijk niet of het zó fout zat, maar dat het fout zat wisten we zeker.

Eenmaal aangekomen in het hostel, voelde Maud zich heel beroerd, maar wilden we toen de Wi-Fi code van het hostel hebben om haar FB maximaal af te schermen en toen maar de eigenaar even waarschuwen van wat er gebeurd was. Bij deze man kregen we alleen ook een naar gevoel; hij had al wat gedronken en zijn reactie bevatte geen kern. Maar het kwam erop neer dat deze mannen nog maar kort in Spanje waren en nog niet goed wisten hoe ze met vrouwen moesten omgaan om deze andere manier en dat het aan onze kleding lag. In de hotelkamer heeft Maud haar moeder gebeld, en opeens wisten we het allebei opeens zeker: we moeten nú weg! Snel omgekleed in een achteraf hilarische outfit zijn we toen de trap afgestormd, waarbij de eigenaar ons opmerkte dat we de tweede nacht ook nog moesten betalen. Dit zou teveel worden als we ook nog de reis terug opnieuw moesten betalen, dus na veel gedoe zijn we wel gebleven. Op de een of andere manier was hierna ook de spanning weg. Maar wat hebben we slecht geslapen die nacht! We hoorden elk geluidje en zijn pas om 4/5 uur in slaap gevallen. Maud is iemand, die nooit bang is, maar ook zij had hier een super slecht gevoel over. De volgende morgen was alleen voor ons gevoel het gevaar geweken en zijn we dus weer lekker naar buiten gegaan. Ik had zelf mam trouwens die nacht ook nog gebeld om haar in te lichten en om wat rustiger te worden.

Die morgen zijn we voor souvenirs gaan kijken in een ander Arabisch straatje, waarbij we al vrij snel een eigenaar van een zaak naar ons toe kwam. We hadden namelijk in zijn zaak naar spiegeltjes gekeken, terwijl hij weg was (waarbij ik nog tegen Maud zei ‘’Woow, we zouden dit zo mee kunnen nemen’’ en Maud ‘’Ja, maar goed dat we eerlijke mensen zijn’’). ‘’Jullie hebben iets gestolen!, ‘’Jullie hebben iets van mij gestolen!’’, waarbij Maud meteen voor ons opkwam ‘’Nee, dat hebben we niet gedaan!’’. Ik merkte alleen dat dat niet de manier was om het aan te pakken bij deze man, dus ben met een super zoet stemmetje gaan praten en heb gezegd ‘’we lopen wel even mee om te helpen zoeken en u mag even tas doorzoeken, alles wat u gerust stelt’’ (trouwens wel fijn om goed Spaans te kunnen spreken), en toen liet die ons opgegeven moment gelukkig gaan. Hij had ook iets in onze tas hebben kunnen gestopt, waardoor we in erge problemen waren gekomen of door kunnen zetten dat we iets gestolen hadden. Maud en ik wisten ons hierna allebei even geen houding te geven ‘’WAT GEBEURT HIER?’’.

Die middag zijn we een berg gaan beklimmen om mooi uitzicht te hebben om het Alhambra. Tijdens onze klim zagen we een zwerver zitten, waarbij ik meteen alweer een knoop van in mijn maag kreeg. We hebben hem toen gegroet en zijn doorgelopen tot het uitkijkpunt. We hebben daar zo’n uur zitten genieten van het uitzicht, waarbij er telkens bussen stopten vol met toeristen. Maar op gegeven moment ging de laatste bus weg en kwam de zwerver naar ons toe. Nog best een jonge jongen met een rottweiler, een groot raar rubberding waar volgens hem een mes in zat en zijn knokkels geheel kapot van het vechten. Hij vroeg aan de laatste toeristen nog om sigaretten en zodra zij weg waren, veranderde die van houding. ‘’Sorry, als ik een beetje raar doe, maar ben nog steeds onder invloed van de alcohol van gister’’ al op een muurtje proberend te springen. Maud en ik zaten allebei ook op het muurtje, waarbij je wel een paar meter naar beneden kon vallen. Hij kwam heel dicht bij mij staan en zei dat ik zijn jas uit moest helpen trekken. Maud heeft dit uiteindelijk gedaan en toen zag ik opeens zijn grote spierballen en dacht; oh, oh. Daarna begon hij over de mooie horloge van Maud en begon hij haar aan te raken en te duwen ‘’want ze was te serieus’’ en met zijn aansteker te proberen haar gezicht / haar in de fik te steken. En toen was het tijd om te gaan; Maud kwam met het idee dat we nog met mensen gingen meeten, waardoor we weg moesten. Ik had alleen nogal een slecht gevoel; er was geen enkel ander persoon te zien, hij kende deze berg op zijn duimpje, zijn rottweiler kon ons zo tracken en ik was sowieso bang voor het erg de hond zijn baas zou gehoorzamen. Gelukkig is er niks gebeurd, mede door onze relaxte houding denk ik. We hebben gewoon normaal met hem gekletst (goed geacteerd!), want voor hetzelfde geld was het gewoon een aardige jongen. In zin van hem is wel bij me bijgebleven nadat we hadden gezegd dat Maud hier 5 maanden zit en ik 10 ‘’5 or 10 months, what’s the difference?’’.

Hierna zijn we wat geen eten in een leuk lijkend tapasbarretje, waarbij de gratis tapas opeens niet meer gratis bleken te zijn, waardoor we het dubbele moesten betalen. ‘’Want wij hadden het niet goed begrepen’’ en ‘’Het was onze fout en niet de zijne’’. Ik kan aardig Spaans spreken en al helemaal goed verstaan en ik weet 100% zeker dat hij het zo tegen ons gezegd heeft en ze zeggen ook dat een boze, agressieve houding juist vaak teken is van dat de ander fout zit. Dit viel bij mij echt helemaal in het verkeerde keelgat, vooral na alles wat er was gebeurd, dus heb wel wat heisa lopen schoppen. Helaas, heeft het niet geholpen (mede ook omdat Maud het wilde laten gaan en toch betaalde), maar we hadden afgesproken de volgende keer gewoon weg te lopen als dit weer zou gebeuren.

Hierna zijn we wat rond gaan lopen en het normale deel van de stad ontdekt! Na voor het donker thuis te willen zijn, zijn we gaan slapen, omdat we om 6 uur op moesten wilden we kaartjes kunnen krijgen voor het Alhambra. Dit Katholieke en vooral Arabische paleis was echt prachtig en de mensen super aardig. Vervolgens hebben we een heerlijke relaxte middag gehad en uiteindelijk na nog compleet te zijn genegeerd op het terras toen we meerdere keren vroegen of iemand een foto kon maken, op een pleintje genoten van een duo dat gitaar speelden. Zo hebben we Granada toch nog mooi afgesloten! We hadden de bus om half 2 ’s nachts, waardoor we wel echt kapot mooi waren. Na de bus te hebben gepakt om 11 uur, hebben we 2 en half uur gewacht op het station, waar een donkere man een uur lang een raar geluid naar ons liep te maken. De busrit was ook verschrikkelijk; een huilbaby, die opgeven moment in zijn broek poepte (en ik weet niet WAT die gegeten had, maar het heeft er nog een half uur naar geroken in de bus), geen beenruimte en de radio aan. Bovendien kwamen we er achter dat we niet het kaartje Madrid – Salamanca hadden, maar het omgekeerde, waardoor we die nog om half 7 ’s ochtends op het station moesten proberen om te ruilen. Gelukkig gelukt, waardoor we veilig in Salamanca aan zijn gekomen. Maar meteen geslapen tot half 6, want ik was en ben zó kapot!

Ik ga maar eens stoppen, wan het is een véél te lange blog, ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie en ben gewoon al BIJNA thuis; joehoeee!

Veel liefs y muchos besos,

Anne