Compleaños Meghan, tafelhockey en de radio.

¡ Lieve brujas, feas y tíos*!

*Letterlijke vertaling: heksen, lelijken en ooms, maar deze worden hier gebruikt als koosnaampje (bruja y fea) of om een vriend aan te spreken (tío = bro). Jullie snappen dat ik me de eerste keer net wat minder gevleid voelde toen Juan me 'hee, lelijke!' noemde.

Deze afgelopen paar dagen heb ik weer veel meegemaakt om te beginnen met het gedrag van een jongen uit mijn klas. Ik had al verteld dat ik met 2 Brazilianen in de klas zit, waarvan één een jongen is. En deze is het levende bewijs van het stereotype ‘’Braziliaan’’. Hij is een flirt, erg bezig met zijn uiterlijk en niet serieus. In de les is hij alleen bezig met heel indringend naar de meisjes te kijken of met de lerares te plagen door flirterige opmerkingen. Zo is zijn manier van vragen of die naar de WC mag 1 centimeter van het oor van Consuelo (onze lerares) af te gaan staan en dan met een hele ‘’zwoele’’ stem te vragen of zij hem naar de wc zou laten gaan. Ook kan hij niet meepraten over serieuze zaken, maar brengt hij liever uitgebreid zijn haar in model door goed naar zijn mobiel te kijken. Of hij laat zijn arm rusten op de leuning van de stoel van Hannah, die hem al helemaal niet kan uitstaan. Het is alleen al grappig om naar de gezichtsuitdrukking van Han te kijken. Laatst moesten we verschillende woorden rangschikken naar dezelfde betekenis en één van die woorden was ‘’pikant’’. We hebben hem die hele oefening niks horen zeggen, alleen als het woord ‘’pikant’’ gezegd moest worden, want dat deed hij dan maar al te graag! ;) Hij is dit weekend ook naar Amsterdam geweest en laat dan ‘’stoer’’ een foto zien van hoe hij in een coffeeshop zat. Maar die keer dat hij zo ‘’zwoel’’ vroeg of die naar de WC mocht, dacht Consuelo, door die manier waarop die het vroeg, dat hij een broma verde (seksistische grap) vertelde. Toen ze dit zei, moest Han heel hard lachen, terwijl ik net een slok water had genomen. En jullie raden het al: ik sproeide het zo over de hele tafel heen! Oooooh wat gênant, ik schaamde me dood! Ik heb trouwens helemaal niks tegen deze jongen, maar hij is wel echt een grappige en aparte verschijning.

Maandagmiddag zijn we iets gaan drinken bij ‘’Valor’’. Hier hebben ze namelijk de beste ‘chocolate con churros’, wat een van de bekendheden is van Salamanca. Omdat niemand zin had om naar huis te gaan om huiswerk te gaan maken, hadden we bedacht een tafelhockeyspel te maken. Zo hadden we de servetjes zo gevouwen dat ze als hockeysticks konden dienen en van dezelfde servetjes ook balletjes gemaakt. Met Zimon, de enige jongen, als scheidsrechter en Jorien en Shari in het ene team en Lisanne en ik in het andere team hebben we ons een tijdje goed vermaakt. Wel met als het gevolg, dat toen we weggingen, de vloer bezaaid lag met allemaal papieren bolletjes, waar de serveerster volgens mij net iets minder blij mee was. ;)

’s Avonds heb ik gegeten bij Soph, omdat Erik, haar vriendje, voor ons twee zou koken. En wat zijn ze een leuk stelletje! Echt een combinatie, die ik nooit zou maken, maar daarom juist zo leuk. En ook kan je goed zien dat ze echt verliefd zijn, wat natuurlijk ook niet onbelangrijk is. Met een lekker bord spaghetti hebben we gepraat over wat we al van elkaar wisten via Soph, over algemene zaken en over Sophie.

Dinsdag hadden we een conferentie over ‘’de radio’’, waar we toch echt naar toe MOESTEN gaan. Het zou zo interessant, gratis en nuttig (want je zou achteraf een diploma krijgen) zijn. Eenmaal daar aangekomen, hebben de 2 heren alleen maar een introductie gehouden van één uur over een cursus, die ze aanbieden. Ik ben in dat uur niks wijzer geworden over de radio en wou ook geen 15 euro betalen om dat wel te worden. Echt een beetje een verloren uur dus, maar ik vond het wel leuk om te ervaren wat voor soort mensen nou bij een radio werken (wat ben ik toch typisch) en om te weten te komen dat ik ook het Spaans van ‘’gewone’’ mensen kan begrijpen.

’s Avonds ben ik nog iets gaan drinken met Shari en terwijl zij het erover had dat ‘iedereen soms andere normen en waarden heeft dan je zou denken’, keken we tegelijk naar een stelletje dat heftig zat te zoenen aan een tafeltje. Zoiets zien in een club okee, maar in een gewoon café om half 9 is toch wel vreemd. Daarna hebben we foto’s gemaakt op Plaza Mayor, omdat het mistig en ’s avonds was, en kregen op onze foto steeds ‘’energievlekjes’’ te zien. Volgens Shaar is het al bijzonder om dat één keer op de foto te krijgen en al helemaal 5 keer achter elkaar. ¡ Qué raro!

Gister was de 21ste verjaardag van Megan, mijn Amerikaanse huisgenootje uit New York. Op de ontbijttafel hadden we daarom allemaal kaarsjes neergezet in de vorm van 21, wat er – vooral met het licht uit – echt spectaculair uitzag. ’s Middags zijn we eerst iets gaan drinken met zijn 4en en onze gastmoeder Maria en daarna naar de ‘Gato con botas’ (Puss in boots)gegaan, een tekenfilm over de kat met laarzen uit de film Shrek. Het handige aan een tekenfilm is dat je eigenlijk de taal niet hoeft te begrijpen om de film toch te snappen. Patricia, mijn andere Amerikaanse huisgenootje, heeft de gewoonte om dan gewoon heel hard te lachen, wat het extra grappig maakt. Mijn favoriete stukje van de film is zeker wel toen el gato nog jong was, want wat was die toen schattig haha. We hadden als excuus om naar een tekenfilm te kunnen gaan ‘’Spaans leren’’ en twee vrouwen achter ons in de rij ‘’hun kind’’. Volgens mij blijft iedereen tekenfilms toch altijd wel leuk vinden haha! ;) Vervolgens moesten wij vandaag tijdens de lunch de film navertellen van en aan Maria, wat ons precies een uur heeft gekost. Pffff, wat is het moeilijk iets gedetailleerd na te vertellen in het Spaans!

En het is zeker dat Veer mij komt bezoeken, jeeh! Ik heb Pielemoos al een keertje de stad laten zien, en vind het echt leuk om dat nog een keer te mogen doen. Daarentegen is het volgens mij voor jullie ook niet verkeerd om een vriendin / familielid in Spanje te hebben zitten haha! ;) Ooh en ik heb altijd gedacht dat ik mijn kamer aan het eind van Januari moest gaan delen, maar dat hoef ik pas in het begin van Maart. Ik ben echt benieuwd hoe het is om een kamer met iemand te delen, maar ik zie er meer tegen op dan naar uit. Gelukkig hebben we ouders gezegd dat als het echt niet gaat, we meer betalen (het kost 1 euro meer per dag). En die ene euro is het me zeker waard als ik echt met een creep samen zou moeten leven haha.
Ik mis jullie allemaal en ben ook heel benieuwd naar hoe het met jullie gaat! Dus stuur me een mailtje of een FB berichtje of iets via een ander communicatiemiddel, als jullie ook wat kwijt willen.

Veel liefs en muchos besos,

Anne

Ps. Ik ga nu weer het Spaanse jongentje Engels bijles geven, wat niet altijd even gemakkelijk is. Hij is best wel lui en heeft ook een concentratiegebrek, wat niet echt helpt voor hem noch voor mij. Het is wel echt minder leuk als je echt je best doet om een les goed voor te bereiden en iemand zit er zo ongemotiveerd bij. Ik heb ook met zijn moeder gesproken en zij maakt zich ook zorgen, omdat hij net zo erg / nog erger op school is. En nu is hij 12, maar wat als die dadelijk 14 of 16 of 18 is? Arme moeder, ik heb nu al medelijden!