Weekend Alicante, pasta(saus) en de Uruguayanen!

Lieve majas y majos*,

*:lief / aardig: wordt ontzettend veel gebruikt hier in España!

Ik ben net weer terug van een lang weekend in Alicante! Na nog maar net 3 dagen weer in Salamanca te zijn geweest, heb ik de bus gepakt om 7.00 naar Madrid en ben op het vliegtuig gestapt. Ik moet wel zeggen dat al dit ‘alleen reizen’ me heel zelfstandig en onafhankelijk laat voelen! Ook al moet ik toegeven dat opa alles voor me geregeld had: zowel de busreis als de vliegreis.

En ik had weer gelukkig hoor: ik zat weer naast een alcoholist. Dit keer was het toch net iets beter, omdat er nog een stoel tussen zat en ik maar één uur naast hem hoefde te zitten. Deze man was ook weer in de 40 en kwam net terug van een weekendje voetbal, wat natuurlijk synoniem staat aan ‘zuipen!’. Maar na aangekomen te zijn in Alicante, stond opa daar te wachten. Ik vond het ergens wel een beetje spannend, omdat ik hen nog nooit daar had opgezocht en dan ook nog alleen zou gaan en voor een langere tijd. Maar meteen vanaf het begin voelde het goed en was het gezellig. Mijn gastmoeder had eerder gezegd dat Alicante niet zo mooi was: nou daar vergiste ze zich in! Het is zo’n prachtige omgeving: veel groen, veel bergen en – natuurlijk – de zee! Ik ben officieel fan van de zee: het blijft gewoon zo’n indrukwekkend en grootst iets. Helaas was het net te koud om te zwemmen, anders had ik wel een duik willen nemen. ;)

Opa en Maggy wonen niet in Alicante zelf, maar in het dorpje ernaast: Altéa. Ze zitten ongeveer 20 minuten rijden van de zee af en wonen ‘ wat hoger gelegen’. Dus er is een super mooi uitzicht over de zee, de baai en alle huizen. Ook kun je Benidorm oftewel rollatorstad vanaf het huis zien: bestaand uit vele hoge flatgebouwen. Het dorpje bestaat bijna alleen uit hele mooie huizen waar vooral rijke mensen wonen. Er wonen relatief weinig Spanjaarden en veel Nederlanders, Duitsers, Engelsen en Russen. Maggy vertelde mij dat sommigen na 20 jaar in Spanje te hebben gewoond nog steeds geen biertje kunnen bestellen in het Spaans. Echt schandalig! Maar het is daar ook niet nodig: alles is aangepast op de buitenlanders.

Eenmaal daar aangekomen zag ik Maggy en bovendien de hond Michael! En dat is een mooi beest! Ik ben altijd een beetje bang voor honden (overgenomen van mam ;) ) en ik houd me in het begin altijd een beetje afzijdig. Ik weet ook gewoon niet wat ze nu precies uitbeelden: zijn ze nu blij of niet? Maar goed, het bleek echt een lieverd te zijn, ook al was het een karakter. Je kon hem geen minuut alleen laten met de worst op tafel (lees: binnen 1 seconde was alle leverworst weg) en hij maakt duidelijk de dienst uit in huis. Maar het is toch ook wel heel erg leuk om thuis te komen en dan zo enthousiast begroet te worden. Zucht, nu komt het verlangen weer opwellen om zelf een hond te hebben. ;)

Ik heb ontzettend veel gedaan en gezien. Vrijdagmiddag aangekomen werd ik meteen rondgeleid door de omgeving in de auto ( wat ik zelf niet gewend ben, omdat we normaal alles te voet doen). Opa en Maggy hebben 3 (!) hele mooie auto’s wat het rondrijden wel leuker maakt. Maggy heeft zelfs een cabrio: de droom van elk meisje! Na alles gezien te hebben, zijn we aan tafel geschoven om hier vervolgens uren te kletsen. Het kletsgrage heb ik duidelijk van mama’s kant van de familie. Maar het is ook heel interessant meer te weten te komen over de familie, wonen en werken in het buitenland (dit hebben ze allebei gedurende een langere tijd gedaan) en Spanje.

Zaterdag zijn we naar Alicante geweest om daar lekker rond te kijken en op een terrasje iets te drinken. Het sfeertje dat daar heerst is heerlijk en iedereen bevindt zich buiten. Bovendien zijn daar echt prachtige bomen: heel oud, groot en idyllisch (zie foto). En ’s middags zijn Maggy en ik gaan shoppen in een winkelcentrum van Benidorm, waar ik een mooie sjaal en nieuwe zomerjas (mijn oude was gestolen) heb gekregen. Ook heeft Maggy voor het eerst Ice tea geprobeerd, omdat ik dat altijd bestelde. ’s Avonds zijn we uit eten geweest in een restaurantje waar ze al 20 jaar komen en ze de mensen dus goed kennen. Opa bestelt altijd het voorgerecht, wat in Spanje klein is en bedoeld is om te delen. Veel leuker dan in Nederland, waarbij iedereen alleen iets voor zichzelf bestelt! De baas was vroeger kennelijk ongelofelijk dik (nu minder) en is ontzettend fan van voetbal. Hij liep hij ook elke tafel langs om zijn voetbaldas te showen: het is maar waar je trots op bent. ;) In elk restaurant in Spanje bevinden zich trouwens televisies, waarbij alle mannen dus 0 aandacht hebben voor hun mooi opgedirkte vrouwen.

Zondag zijn we naar het cafétje geweest (genaamd Opera) waar opa en Maggy elke zondag heen gaan. Daar hebben ze speciaal ‘’broodje Cees’’ (vernoemd naar opa) en het is een – hoe kan het ook anders – Nederlands café. Hier heb ik ook meteen wat vrienden van hen ontmoet, waarbij ik tot de conclusie kwam dat mijn Duits wel héél erg ver is weggezakt. Die dag was het echt lekker weer en heb toen ook volop genoten van de zon. ’s Middags hebben we het oude centrum van Altéa bezocht, waar toen net een begrafenis was. Desalniettemin was het stadje erg sfeervol en mooi en WIT. Werkelijk alles was witgeschilderd, er was geen enkel huis te bekennen die maar een beetje van deze kleur afweek. En wat een uitzicht weer: ongelofelijk! ’s Avonds hebben we weer lekker veel gekletst onder het genot van een flesje wijn (daar ook erg belangrijk).

En oh jongens mijn kamer (de logeerkamer) was zo mooi! Ik had een super groot tweepersoonsbed, wat wel even anders is dan het kraakding waarbij mijn tenen 10 centimeter uitsteken waar ik normaal in slaap. Ook had ik een eigen badkamer met een heerlijke douche, wat ook wat anders is dan eentje die je moet delen met 8 man. ;) Ik mag niet klagen over mijn accommodatie hier in Salamanca, maar het is niets vergeleken met mijn kamer daar. ;) Het hele huis was super mooi ( ook al niet heel groot). Maggy kan namelijk dingen heen goed inrichten en dat was ook te zien.

Maandag was het al weer tijd om terug naar huis te gaan. Op de terugweg zat ik dit keer naast niemand zowel niet in het vliegtuig als de bus. Ik denk omdat er geen alcoholisten meevlogen / reden. ;) Kortom ik heb een super leuk en gezellig weekend gehad. Ik werd echt als prinses behandeld (hoefde niks te doen: mocht nergens bij helpen) en het is toch heel anders om een nieuwe stad op zo’n manier te ontdekken.

Ik heb alleen weer heel wat gemist op school, dus ik moet maar even een inhaalslag maken. ;) Ik hoop dat alles ook goed gaat met jullie!

Liefs y muchos besos,

Anne

Ps. Toen ik gister thuis kwam heb ik meteen met Lies een ‘ pasta avond gehouden’. We hebben namelijk al experimenterend echt de lekkerste saus ooit uitgevonden en eten hem nu minstens 2 keer per week. ;)

Pps. De woensdagavond van te voren zijn we uitgeweest met allemaal Nederlandse meisjes (er zijn er namelijk weer zoveel nieuw!). We zijn die avond naar een karaokebar gegaan, waar Eva (nieuw, heel aardig meisje, maar blijft helaas maar een maand) en ik samen hebben opgetreden. Echt iets wat ik een half jaar geleden niet had gedurfd! Bovendien bleek een van de nieuwe Nederlandse meisjes, Gwen, echt super goed te kunnen zingen. Later die avond zijn we Uruguayanen tegen het lijf gelopen, waarbij het na 10 minuten al was ‘’¿ A dónde vamos?’’ (waar gaan we heen?) en niet iets als ‘’wij gaan naar …., waar gaan jullie heen?’’. Ooh wat houd ik toch van die mentaliteit!