Lissabon, fiesta en 'super'!

Lieve personas SUPER buenas*,

*Velen duiden mij op het veel te vake gebruik van ‘’super’’, wat dus mijn nieuwe stopwoordje is. Alleen kan iedereen hieraan vrees ik zien dat ik alles kan zijn behalve Spaans. ;)

Ik heb al veeel te lang niet meer geschreven! Ik sprak vandaag met mam op skype en zij liet mij weten dat ze nog geen idee had hoe het met me ging, omdat er nog geen nieuwe blog was. Toen merkte ik pas dat vaker eerst mijn blog bijwerk, dan dat ik met mensen spreek. Best erg toch!

Laat ik beginnen met het feit dat mijn kamergenootje eindelijk komt om 23.45 vandaag! Ze is alleen van nationaliteit veranderd (ze is Engels en niet zoals verwacht Nederlands) en blijft maar 2 of 3 weken, wat ik helemaal niet zo erg vind. ;) Deze week hadden we een hele aardige Italiaanse jongen in huis, Marco, waarmee ik het wel goed kon vinden. Volgens hem had ik, net als ML vindt, veel te veel neplachjes en deed me dan ook vaak na. Naast dat hij dus SUPER (haha je kunt het ook in het Nederlands gebruiken!) goed voor mijn ego was, deed hij me ook heel erg denken aan de Engelse jongen Chris. Toen ik hem een foto van zijn dubbelganger liet zien, zei hij ook ‘’Maar ik ben knapper!’’, wat Chris precies zo had gezegd haha.

Bovendien was Max, een vriend van de eerste 2 weken, teruggekomen als verrassing. Siran had mij niks verteld en zij zei dat ik maar even langs moest komen en dat er ook een ‘’Russische vriend’’ zou zijn. Ik herkende hem meteen (ook al deed hij nog zo zijn best), maar kon maar niet geloven dat hij het was. Ik ben inmiddels wel gewend aan dat mensen weggaan, maar niet aan dat ze terug komen! Onze humor is nog niks veranderd en zo hebben we uitspraken als ‘’don’t worry, be gay and grey’’ geïntroduceerd. Daarnaast zijn we twee keer naar hetzelfde ijskraampje gegaan om daar 2 keer precies hetzelfde te vragen op dezelfde manier. De verkoopster keek ons toch wel even raar aan. ;) Ook heeft Max Lies leren kennen en we hebben met z’n allen 2 uur in het park gezeten. Hierna heeft hij haar als grap een afscheidsbrief geschreven met ‘’Hey, you don’t know it yet, but I am going to visit you, because my mother thinks you’re right for me and then we can go bear hunting!’’. Kortom we hebben nogal een aparte vorm van humor gheghe.

Ook heb ik een heerlijke ‘’lazy-Sunday’’ gehad met mijn Amerikaanse huisgenootjes vandaag, wat veel te lang geleden was. Ik had zelf eerder het idee dat het wat minder goed tussen ons ging, wat gelukkig niet het geval was, dus dat lucht wel op! Ook hebben ze me gister geholpen met mijn kamer op ruimen, omdat ze het gewoon niet langer meer konden aanzien: mijn gastmoeder is weer gelukkig gheghe.

Daarnaast ben ik deze week echt lekker veel uitgeweest (teveel, wat een keer was en nooit meer ;) ), omdat het de laatste week was van Lies en Eef, aardig en lekker gek Nederlands meisje. Ik dacht ook dat het mijn laatste week was waarbij ik ’s middags les had, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Het afscheidsfeestje van hen was echt een succes: we waren met zo’n grote groep en het was echt gezellig. Ik denk dat we uiteindelijk met ongeveer 25 man gingen stappen, wat echt gaaf was! Gedurende deze avond heb ik een filmpje opgenomen, waarbij iedereen iets heeft ingesproken voor Lies. Ik had van te voren nog even wat tips van Pielemoos gekregen (aangezien ik nog nooit zoiets gedaan had) en het filmpje is zo leuk geworden! Het geeft precies weer hoe het wereldje hier is en hoe de mensen zijn: allerlei verschillende talen en nationaliteiten! Een Chinese jongen begreep de bedoeling niet helemaal en heeft een opera voorgedragen en een Engelse jongen was gepassioneerd aan het vertellen hoe iedereen haar toch zou gaan missen waarbij die wel haar naam was vergeten. Het wereldje hier is heel divers maar ook wel oppervlakkig! Gister heb ik afscheid genomen van Lies, wat wel weer moeilijk was. Alleen ik dacht dit keer niet dat het het eind van de wereld zou zijn: daarin ben ik toch wel gegroeid!

Daarnaast ben ik afgelopen weekend dus naar Lissabon geweest en het was zo geweldig! 2.5 Dag is eigenlijk echt te kort: maar we hebben alles gezien (qua cultuur!). We zijn heengegaan in de nachttrein, waarbij het slapen toch wel moeilijk is. We zaten naast een automatische deur, die natuurlijk defect was en dus maar open en dicht bleef gaan. Daarnaast zaten we naast een klein mannetje, die ik maar niks vertrouwde (Ik dacht dat die elk moment onze tas mee zou nemen), een super dikke man met een veel te laag hangende broek (heerlijk uitzicht dus!) en een dude die languit in het gangpad ging liggen en echt al véél te dronken was. Echt ik denk dat ik dronken mensen aantrek terwijl ik reis, want ik begin een vaag patroon te ontdekken. ;) Ik ben echt verliefd geworden op de stad trouwens: een super leuke sfeer en zo rijk aan kleuren! Velen vinden het ook een beetje een vervallen en vieze stad, maar ik vind het juist wel wat hebben. We hebben echt alles gezien van het antieke gedeelte tot het moderne gedeelte: het hoofdplein Rossio, het klooster waar de ontdekkingsreizer Vasco da Gama begraven ligt, de kathedraal, super veel kerken, de oude tentoonstelling expo ’98, het aquarium, de lift Elevador de Santa Justa, die ontworpen is door een leerling van Gustave Eiffel, de tram 28 ( een heel schattig oud trammetje) en het kasteel. Vooral over het laatste hebben we veel lol gehad. Na onze eerste dag dus aangekomen te zijn na een lange treinreis en al heel wat uurtjes cultuur erop te hebben zitten, wilden we ook nog naar het kasteel. Marit had alleen geheel geen zin en uiteindelijk bleek het ook onhandig, dus zijn we niet gegaan. We hebben alleen het hele weekend grapjes gemaakt als ‘’hey, mar, we hebben gehoord dat je goed kunt eten in het kasteel dus we willen er vanavond alsnog heen!’’. Ook zijn we zo’n raar en tegelijk schattig restaurantje tegen gekomen. We liepen daar namelijk naar binnen (na speciaal hiervoor een tijd gereisd te hebben) en met een diepe zucht smeet de bediende een kaart neer. Ik maakte daarna een foto, waar ze al helemaal niet van gediend waren en nogal boos werden. Hierna zijn we opgestapt, wat ik nogal eng vond gezien de voorafgaande behandeling, en stonden echt helemaal te kijken van hoe het daar binnen was gegaan. Daarnaast zijn we ook spontaan ‘s avonds in het oude trammetje 28 gesprongen, zonder te weten waar we uit zouden komen. We wilden namelijk alles doen en we hadden veel te weinig tijd, dus toen we hem zagen langskomen zijn we er letterlijk ingesprongen. ;) Gelukkig zijn we wel op een goed punt uitgekomen. Tot slot kwamen we daar ook 2 Nederlanders tegen die nadat ik ze vroeg in het engels en het Spaans of ze misschien de weg wisten, antwoordde met ‘’Je mag wel gewoon Nederlands praten hoor en je hebt trouwens wat tussen je tanden, heb je geen flosdraad ofzo?’’. Hierna zaten we met ze in de tram (we hadden trouwens ZWART gereden, iets wat ik nog nooit had gedaan) en maakten ze constant grapjes over flosdraad ‘’Zo dus jij zit een jaar in Spanje, maar weet nog steeds geen flosdraad te bestellen’’. ’s Nachts kon ik meteen in slaap vallen: ik was namelijk zo kapot! Alleen waren er super veel muggen en natuurlijk was ik als enige vaak gestoken ( zoals 4 keer op mijn schouder), waardoor ik nogal vaak midden in de nacht op jacht ben gegaan. Volgens mij waren Agnete (die tijdens deze reis is omgedoopt tot Aagje), Lies en Marit hier net wat minder blij mee. ;)

Maar ik ga nog even mijn kamer een beetje fatsoeneren (de puntjes op de i zetten, want het zit er voor mijn doen echt goed uit), zodat mijn kamergenootje zich een beetje welkom voelt. Ik heb alleen de kast aan de ene kant van de kamer en het bed aan de andere kant: super onhandig, maar dit is al zo voor 7 maanden en ik ben nogal een gewoontedier. Ik hoop dat ze het niet vindt! ;)

Veel liefs y muchos besos,

Jullie stresskip uit España, die zich zorgen maakt over hoe haar kamergenootje zal zijn!

Ps. Juan heeft vandaag bekend dat hij Patrice’s beste vriendin (ja, vrouwelijk!) is. Ik denk dat ik morgen maar even een vriendschap kettinkje voor ze ga kopen. ;)
Pps. Er is een Duitse jongen bijgekomen, die zo dronken was dat hij zijn huis uit was geschopt. Toen hij met een ontzettende kater voor onze deur zat, waren onze gastouders niet thuis en vond Marco (de Italiaanse jongen) hem. Ik vond hem er zo eng uitzien! Echt ik dacht echt: ohmg, waar komt die vandaag EN WAT HEEFT DIE GEDAAN? Vandaag had die aan mijn gastmoeder gevraagd of ik met hem en de hond een ommetje wilde maken. Ik had het opeens spontaan erg druk met mijn huiswerk. ;)