Reis naar & Aankomst in Lund

Lieve iedereen,

Ik heb besloten om toch een blog toch te gaan schrijven! In eerste instantie was dat niet mijn plan, omdat ik me afvroeg of mensen dit wel interessant zouden vinden en of ik genoeg mee zou maken. Maar nu ik hier opeens zeeën van tijd heb, besloot ik mijn Salamanca blog eens door te lezen en kwam tot de conclusie dat het toch wel erg leuk is. Ik zal beloven minder ‘’haha’’, uitroeptekens of zinnen tussen haakjes te gaan gebruiken in deze blog. ;) Dit is toch de leukste manier om jullie op de hoogte te houden en zelf ook niks te vergeten.

Ik ga dus voor 5 maanden studeren aan Lund university, waarbij ik twee business vakken volg en één psychologie vak. Hier zijn de vakken meer EC waard, dus ik heb er wat minder! Dinsdag is de ‘’arrival day’’ en dit is de dag dat alle international students worden ontvangen. Ik ben er alleen al een paar dagen, want samen met pap ben ik op donderdag naar Lund gereden. De afstand tussen Beuningen en Lund is maar 800 km, wat dus nog best te doen is! Door een iets wat overloaded auto, paste mam er helaas niet meer bij, dus die is ons achterna gevlogen.

Voorafgaand aan mijn vertrek heb ik een heerlijke week in Enschede gehad en heb ik veel van jullie nog even kunnen zien! Ik weet zeker dat ik minder last zal hebben van heimwee dan in Salamanca, maar mis jullie allemaal nu al!

Donderdag ochtend zouden we om 7 uur vertrekken, alleen liepen we iets achter op schema, want de tomtom was zoek. Na onze redder in nood to be te hebben gevonden, zijn we eerst langs Groningen gereden om afscheid te nemen van mijn zusje. Lot had namelijk haar introductie week en kon dus niet mee naar Lund. Duizend knuffels later zijn we toen steady doorgereden met onze stops bij de burgerking en een duits dorpje als uitzondering. Op gegeven moment hebben we de pond gepakt tussen Duitsland en Denemarken, waarbij we veel geluk hadden want we kwamen er als één van de laatste op en mochten als één van de eerste wegrijden. Hierna zijn we doorgereden naar Kopenhagen om vervolgens een te mooie brug over te steken naar Lund. In de tussentijd ben ik expert geworden in het vinden van de leuke Duitse, Deense en Zweedse radiozenders. ;)

Mam was ook goed aangekomen en we sliepen in een heel chill hotel net buiten de stad. Ik deelde een kamer met mijn ouders en bleek daardoor een bijgeschoven kinderbedje te hebben. Niet uitermate comfortabel, maar wel weer zoals the good old times. Lund is echt een mooi stadje en Zweden in het algemeen lijkt erg veel op nederland. Lund heeft ook wat weg van Salamanca door het gebruik van warme kleur stenen en de kathedraal! En het eten hier is echt geweldig! Ze eten hier namelijk erg gezond, niet te veel en gevarieerd, wat dan weer een groot verschil is met España. Bovendien spreekt iedereen hier Engels, wat ook heel fijn is, aangezien mijn Zweedse kennis echt nihil is.

De volgende dag zijn we mijn sleutel gaan ophalen bij Lu Accomodations en zijn we naar mijn kamer toegereden: spannend! Het vinden van een kamer was echt een ramp en op het einde had ik redelijk de moed op gegeven. Totdat ongeveer 2 à 3 weken geleden ik als nog een kamer via de universiteit kreeg aangeboden. Ik wist en had al veel gehoord dat je elk aanbod moest aannemen dus dat heb ik ook gedaan. Alleen werd mij geen kamer aangeboden, maar een mini appartementje, wat echt een luxe is! Ik heb dus mijn eigen keukentje, douche en WC. Dit is wel echt heel iets anders dan het moeten delen van een kamer in Salamanca!!

Ik zit in één van de 5 gebouwen van dit complex en heb gelukkig niet kamer nummer drie. ;) Het is gebouw bestaat uit een soort opgebouwde container achtige blokken, waarbij ik gelukkig niet op de begane grond een kamer heb. Ik heb namelijk gehoord dat hier veel wordt ingebroken en dat veel balkon – ja ik heb zelfs een balkon! – deuren niet meer op slot gaan omdat er eerder is ingebroken. De gang heeft echt ontzettend veel weg van een gevangenis, maar mijn kamertje gelukkig niet. Samen met mam en pap heb ik hem ingericht en het is nu al echt mijn plekje. In Zweden denken ze overigens overal aan want ik heb een sleutel waarbij ik mijn tijd kan locken voor een wasmachine en kreeg zelfs een naamkaartje voor mijn postvakje.

Het nadeel van je eigen mini appartementje is dat ik geen huisgenootjes heb. Gisteren zijn mijn ouders weggereden dus vanaf toen was ik alleen. Ik vind het nu nog wel heerlijk om even niks te hoeven en rustig aan te doen, maar ik ken dus alleen nog niemand! Toen ik vanochtend op excursie ging naar het washok, posthok en het afvalhok, hoorde ik alleen wel iemand en ik dacht ‘’hey buddies’’. Toen ik er alleen op af liep bleek het een zwerver te zijn die het vuilnis aan het inspecteren was, wat dus helaas niet is uitgelopen tot een vriendschap voor het leven.

Ik ga zo skypen met Pielemoos, dus ik zal een einde maken aan de up-to-date!

Mis jullie allemaal en veel liefs,

Anne

PS Het regent al de hele dag en het waait nog erger, terwijl het nu nog zomer is!